Ακολουθούν οι ομιλίες του Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου στον Εσπερινό και στη θεία Λειτουργία , της εορτής του Αγίου Μάμαντος στην κατεχόμενη Μόρφου. Επίσης, δημοσιεύεται η ομιλία του Μητροπολίτη Αρκλοχωρίου Ανδρέα στον ίδιο εορτασμό:
Σεβασμιώτατε Άγιε Αρκαλοχωρίου, Μακαριότατε Αρχιεπίσκοπε των Μαρωνιτών Κύπρου, προσφιλέστατε Επίσκοπε των Μαρωνιτών της φίλης χώρας του Λιβάνου, Πατέρες και αδελφοί.
Επίκαιρος, όσο ποτέ άλλοτε, είναι ο στίχος που ακούμε σε κάθε Εσπερινό «πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν», για όλη την οικουμένη, για την περιοχή της καθ’ ημάς Ανατολής και ειδικότερα για την Κύπρο.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία, μέσα στους αιώνες, άκουε πολλές φωνές, όπως η φωνή που ακούεται τώρα*, αλλά με τη σοφία και την εμπειρία της, ήξερε πολύ καλά, ότι όλες αυτές οι φωνές που ακούονται και αυτές που ακούγονταν πριν και πέρυσι, είναι εντός της περιπέτεια της ιστορίας. Γιατί η Εκκλησία μας ακούει άλλη φωνή, αυτήν του Θεού. Ακούει τη φωνή του Κυρίου μας, Ιησού Χριστού, που εικονίζεται ενώπιον μας, με τη θαυματουργή εικόνα του Χρυσοσώτηρος της Ακανθούς. Ακούει τη φωνή του Αγίου Πνεύματος. Ακούει τη φωνή των Μαρτύρων που έδωσαν μαρτυρία Αναστάσεως, μαρτυρία ανόδου στον Τριαδικό Θεό, όπως ο σημερινός εορταζόμενος Μεγαλομάρτυρας του Χριστού Άγιος Μάμας ο Μυροβλήτης. Αυτή τη φωνή ακούμε και θα ακούμε μέσα στους αιώνες και καμιά άλλη φωνή.
Αυτά που ζούμε τώρα, είναι περιπέτειες του σήμερα, γιατί επέτρεψε και θέλησε ο Θεός αυτό που εμείς δεν θέλαμε! Δεν θέλαμε να αφιερωθούμε με όλη μας την ψυχή και όλο μας το σώμα στον Θεό. Θέλαμε λίγο Θεό, γι’ αυτό και επέτρεψε να έχουμε λίγη ελευθερία και τώρα λίγα χρήματα, και οι πλούσιοι να πτωχαίνουν και οι πτωχοί να γίνονται πτωχότεροι. Να μια ευκαιρία που μας δίνεται για να στραφούμε στα ουσιώδη, στο «ενός δε εστί χρεία».
Αυτήν την ευκαιρία, ο Κύριος της ζωής και του θανάτου, μας την προσφέρει 39 χρόνια τώρα, αλλά δεν την αντιληφθήκαμε. Τώρα μας δίνεται μια άλλη, μεγαλύτερη ευκαιρία να αντιληφθούμε τους στίχους του ψαλμού που προανέφερα, που δεν λέει μόνο οι «πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν», αλλά συμπληρώνεται με τη φράση «οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού».
Είναι πολύ σημαντικό να αναζητούμε, σε κάθε θεία Λειτουργία, τον Κύριο της ζωής και του θανάτου, έχοντας τον πόθο να ενωθούμε σωματικά, πνευματικά και ψυχικά μαζί Του. Είναι σημαντικό, να θέλουμε αυτοί οι σταυρωμένοι και πονεμένοι ναοί, να λειτουργούνται. Γιατί, αυτή η μία Λειτουργία που γίνεται στον ναό του Αγίου Μάμαντος, είναι για τον Άγιο το δικό του Πάσχα, η δική του Ανάσταση, αλλά και για τον πονεμένο λαό μας ένα πνευματικό γεγονός μαρτυρίας και πίστεως, που τον γεμίζει με ελπίδα και θέληση για επιστροφή με τη βοήθεια του Τριαδικού Θεού μας.
Για τούτο απευθυνόμενοι στον Κύριο μας, τον Χρυσοσώτηρά μας, του λέμε: «Κύριε Ιησού Χριστέ, κοίταξε τον πονεμένο λαό σου που τόσο ταπεινώθηκε και πτώχευσε στις μέρες μας». Και αν μέσα σε αυτή την ταπείνωση και την πτωχεία, κάνουμε λίγη αυτοκριτική και προσθέσουμε στη ζωή μας μετάνοια, λιτότητα και σπλαχνικότητα, τότε το έλεός Του, δεν είναι μακριά.
Ζούμε σε μια εποχή πολύ περιπετειώδη και μια περιοχή κλιμακούμενης βίας και έντασης, που κινδυνεύουν οι γεωπολιτικές ισορροπίες και οι σχέσεις, μεταξύ των λαών είναι εύθραυστες. Οι περιπέτειες της γειτονικής μας Συρίας εύχομαι στον Θεό, να είναι σύντομες και λιγότερο αιματοβαμμένες.
Όλοι μας αυτές τις μέρες πρέπει να προσευχόμαστε και να ανοίξουμε την πόρτα την καρδιά μας και μέσα να βάλουμε όλη την οικουμένη, όλο τον κόσμο. Εξαιρέτως, αυτούς που απειλείται η ειρήνη της πατρίδας τους και η σωματική και ψυχική τους υγεία.
Εμείς, οι Κύπριοι, έχουμε αυτήν την εμπειρία του πολέμου, της προσφυγιάς και του πόνου, και αλίμονο στον άνθρωπο που όλα αυτά τα χρόνια δεν είχε τη σοφία να ακούει τη φωνή του Θεού, για να αντιληφθεί γιατί συμβαίνουν όλα αυτά. Να καταλάβει τί κατεργάζεται ο Θεός μέσα από όλες αυτές τις περιπέτειες της ιστορίας; Και χαίρομαι απόψε που με τις ευλογίες του Παναγιωτάτου Πατριάρχού μας κ. κ. Βαρθολομαίου ευρίσκεται ανάμεσα μας ένας άνθρωπος του Θεού, ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Αρκαλοχωρίου Κρήτης κ. Ανδρέας, ο οποίος έρχεται για να προσθέσει στη δική μας αδύναμη ευχή τη δική του δυνατή προσευχή, τη σταυρωμένη εμπειρία του Πατριαρχείου μας.
Αύριο πρώτα ο Θεός, ο άγιος αδελφός μας, θα προστεί της θείας Λειτουργίας και θα κηρύξει τον θείο λόγο. Σας καλώ να συμμετέχετε αθρόα, όπως και σήμερα που ήρθατε για να δηλώσετε ενώπιον των αγίων εικόνων του Χρυσοσώτηρος της Ακανθούς και του Αγίου Μάμαντος της Μόρφου, που σε λίγο θα περιφέρουμε στη λιτανεία, την εμπιστοσύνη σας προς τα πρόσωπα των Αγίων που εικονίζονται. Αλλά και να δηλώσετε ότι αυτός ο λαός που συνωθείται γύρω από αυτόν τον σταυρωμένο ναό δεν θα πτωχεύσει, αλλά θα αναστηθεί.
Ένας άγιος αρχιερέας, άγιε Αρκαλοχωρίου, που γνωρίσατε ίσως και εσείς, ο Σιατίστης Αντώνιος, ένας ασκητής επίσκοπος, που προσωπικά δεν είμαι άξιος να λύσω τον ιμάντα των υποδημάτων του, λίγο πριν κοιμηθεί το 2005, του φανέρωσε ο Θεός αυτά που θα συμβούν στο μέλλον, και αυτός με τη σειρά του είπε στα πνευματικά του τέκνα: «Θα ξεκινήσει ένας πόλεμος από τη Συρία που θα αλλάξει την οικουμένη. Μόλις αρχίσει πρέπει να πολλαπλασιάσετε την προσευχή σας, γιατί η προσευχή είναι ενέργεια που σκεπάζει όλους τους λαούς, και την έχουν ανάγκη όλοι οι άνθρωποι του Θεού. Γι’ αυτό σας παρακαλώ όποτε αρχίσει αυτός ο πόλεμος, εσείς οι άνθρωποι της ειρήνης, να εντείνεται την προσευχή σας, και αυτή θα σκεπάσει όλους τους ανθρώπους της γης, ανεξαρτήτως θρησκείας, φυλής και χρώματος».
Αυτό που είχε και έχει ο κόσμος ανάγκη είναι ανθρώπους της μετάνοιας και της προσευχής. Και σε αυτό έπεσαν έξω, όλοι αυτοί που κατεργάζονται τη νέα εποχή και την παγκοσμιοποίηση, οι οποίοι νόμισαν ότι οι άνθρωποι της πίστης είναι οριστικό παρελθόν! Όχι, ακόμη και αυτό το φανατικό Ισλάμ, το μήνυμα που στέλλει είναι: «Θα μας λάβετε υπόψη γιατί έχουμε την πίστη ότι ο άνθρωπος έχει αιώνια προοπτική», ασχέτως το πώς ερμηνεύουν αυτοί τη σωτηρία.
Για εμάς του Ορθοδόξους ο άνθρωπος δεν είναι μόνο ύλη, αλλά και σώμα και ψυχή και πνεύμα και που θέλει να ενωθεί με τον Δημιουργό του. Αυτό είναι το μήνυμα της πίστης μας και είναι πολύ σημαντικό να το λαμβάνουμε υπόψη μας. Και αν δεν το λαμβάνουμε μέσα από καλές διαδρομές, θα το εισπράξουμε μέσα από πικρές διαδρομές. Όπως έγινε στα μέρη μας. Όπως είναι η προσφυγιά, ο ευτελισμός, η φτώχεια που ζούμε ήδη. Όλοι εμείς που επενδύσαμε στον πλούτο και στις καταθέσεις, ήρθε η ώρα να επενδύσουμε σε Αυτόν που δε γνωρίζει κανένα κούρεμα. Στον Κύριό μας, που ξέρει τον άνθρωπο που τον εμπιστεύεται να μην του ελαττώνει κανένα αγαθό.
Γι’ αυτό σας παρακαλώ αυτές οι Ακολουθίες έχουν πολλή ενεργεία, πολλή δύναμη. Οι Άγιοι είναι ανάμεσα μας και ψάχνουν ανθρώπους μετανοίας, προσευχής και ταπείνωσης για να τους μετασχηματίσουν σε ανθρώπους δεόμενους ενώπιον του Τριαδικού Θεού. Τέτοιοι άνθρωποι να γίνονται, τέτοιες να είναι οι δημιουργίες μας σ’ αυτή τη σταυρωμένη γη της ευλογημένης κωμόπολης της Μόρφου, και όταν έχομε κύριε δήμαρχε της Ακανθούς και κύριε δήμαρχε της Μόρφου τον Άγιο Μάμα, την εικόνα του, την εκκλησία του, τον Χρυσοσώτηρα, έχομε όλη την ιστορία μας, όλο το ενεργειακό δυναμικό των πατέρων μας, διότι οι κοινότητες των Ορθοδόξων συνωθούνται, οργανώνονται γύρω από μια εικόνα, γύρω από μια εκκλησία. Εμείς έχομε τον ναό μας, την εικόνα μας και την πίστη μας. Κρατώντας αυτά, κρατούμε το μέλλον μας.
*Την ώρα του λόγου του Μητροπολίτου Μόρφου στο παραδίπλα τέμενος, ακουγόταν η φωνή του μουεζίνη
Λόγος στη Θεία Λειτουργία
Άγιε Αρκαλοχωρίου, άγιε καθηγούμενε και γέροντα της μονής Μαυροβουνίου και γέροντα της ψυχής μας, πατέρα Συμεών, εντιμότατε κύριε πρέσβη της μεγάλης χώρας της Αμερικής, πατέρες και αδελφοί μου
Πριν δεκαπέντε χρόνια, στα πρώτα βήματα της επισκοπικής μου διακονίας, σε ένα χωριό που τιμά επίσης τον Άγιο Μάμα, συνάντησα τον Φοίβο Φοίβου και μου έκανε εντύπωση η αγάπη που είχε στον Άγιο. Το χωριό του, Ξυλιάτος, έχει ως εφέστιο άγιο, τον Άγιο Μάμα και θυμάμαι που με πήρε πίσω από το σπίτι του, σε κάτι σπήλαια αρχαία. Δέκα χρονών παιδί ήταν τότε ο Φοίβος, και μου είπε, «εδώ προσευχόταν ο Άγιος Μάμας».
Αυτή είναι η μυθιστορία, Άγιε Αρκαλοχωρίου, της Κύπρου! Καππαδοκία και Κύπρος είναι μια χωρά, μια μεγάλη χώρα, η χώρα της Μικράς Ασίας. Ο Άγιος Μάμας πολιτογραφήθηκε Κύπριος εδώ και αιώνες. Έτσι και ο Φοίβος, ο σημερινός χειροθετηθείς σε αναγνώστη από εμένα τον αμαρτωλό, αισθανόταν ότι ο Άγιος Μάμας, όπως άκουσε από του πάππους και προπάππους του, ότι ήταν Κύπριος ενώ ήταν Παφλαγόνας. Θεωρούσε και αυτός ότι ζούσε στον Ξυλιάτο, όπως θεωρούν και άλλοι πολλοί κύπριοι ότι ζούσε στη Μόρφου, αλλά και σε πλείστα άλλα χωριά της Κύπρου, όπως ζει κατά τον τρόπο που ξέρει ο Τριαδικός Θεός, ο Πανταχού Παρών, να διαχέει την αγιότητα του «εν παντί καιρώ και τόπω». Και είπα τότε στον Φοίβο, «εύχομαι να είσαι πάντοτε το παιδί του Άγιου Μάμα και κάποτε να θυμηθείς και την ιεροσύνη».
Πέρασαν τα χρόνια, ο Φοίβος έφτασε στα εικοσιπέντε του έτη, τον νυμφεύσαμε πριν από λίγους μήνες με μια εκλεκτή κοπέλα που πολύ τον στηρίζει στην κλίση, στην επιλογή και στο κάλεσμα του Άγιου Μάμαντος. Και είχαμε τη φώτιση τη χειροθεσία του σε αναγνώστη να την τελέσουμε σε αυτόν τον ναό, που είναι η απαρχή της τιμής του Αγίου σε όλη την Κύπρο και μεταφέρθηκε σε όλη την Κύπρο.
Εδώ, λοιπόν, σ’ αυτήν την εκκλησία και Μονή της Θεομόρφου και της δοκιμαζομένης Μόρφου, το παιδί του Αγίου Μάμαντος χειροθετείτε ενώπιόν σας, Άγιε Αρκαλοχωρίου, έχοντας δίπλα μου τον ευσεβή πατέρα του, τον κοινοτάρχη του Ξυλιάτου, γιατί αισθάνομαι ότι ο ναός αυτός και όλοι οι κατεχόμενοι ναοί μας έχουν χριστιανικό μέλλον, όπως είχαν και χριστιανικό παρελθόν.
Έτσι, σήμερα με την απλή, αλλά πολυσήμαντη αυτή χειροθεσία εγκαινιάζεται η χάρις της ιεροσύνης σε έναν αρτιγέννητο αναγνώστη. Εις έτη πολλά, ευλογημένα και ταπεινά, και να θυμάσαι ότι υπηρετείς έναν Άγιο που ημέρευσε και ίππευσε λιοντάρια και αυτό δεν το έκανε επικαλούμενος τη δύναμη του σώματος του, των μυών του ή των όπλων του, αλλά τη μία και μοναδική δύναμή που γνώρισε, αυτήν του Τριαδικού Θεού. Τη δύναμη της αγιότητας που μπορεί να συνυπάρχει με τα άγρια λιοντάρια και να αρμέγει τα ελάφια και να προσφέρει το γάλα της πίστης σε ημέτερους και αλλοδαπούς.
Εις έτη πολλά και πάλι, και να θυμάσαι ότι αυτή τη μέρα ξεκίνησε η ιεροσύνη σου από εκεί που ξεκίνησε η τιμή του αγαπημένου σου αγίου, του Άγιου Μάμα.
Αρκαλοχωρίου: Ο Άγιος Μάμας να πρεσβεύει για την ειρήνη σύμπαντος του κόσμου
(επιμέλεια του Αριστείδη Βικέτου)
«Προσδοκάμε το κυπριακό πρόβλημα να λυθεί με δικαιοσύνη, την οποία δικαιούται ο δοκιμαζόμενος Κυπριακός λαός, αλλά και ο κάθε άνθρωπος, ανεξαρτήτως φυλής, θρησκείας και καταγωγής», τόνισε ο Μητροπολίτης Αρκαλοχωρίου , Ανδρέας, σε ομιλία του κατά την Θεία Λειτουργία ανήμερα (2.9.13) της εορτής του Αγίου Μάμαντος στην κατεχόμενη Μόρφου.
Ο ναός του Αγίου Μάμαντα, μνημείο του ανθρώπινου πολιτισμού, της κυπριακής, της ελληνικής και της παγκόσμιας ιστορίας, διαφυλάχθηκε με σεβασμό εν μέσω των περιπετειών του χρόνου και της ιστορίας, τόνισε ο κ. Ανδρέας.
Το πλήρες κείμενο της ομιλίας του Μητροπολίτη Αρκαλοχωρίου είναι το ακόλουθο:
Πανιερώτατε Μητροπολίτα Μόρφου, λίαν δε αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ, κύριε κύριε Νεόφυτε.
Από την Κρήτη του Αποστόλου Τίτου βρισκόμαστε στην πληγωμένη μεγαλόνησο της Κύπρου του Αποστόλου Βαρνάβα και σας προσκομίζουμε τις ευχές και τις ευλογίες του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κυρίου κυρίου Βαρθολομαίου και της περί Αυτόν Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου. Της πρωτόθρονης και πρωτεύθυνης Εκκλησίας.
Οι ευχές του Πατριάρχου μας προς το σεβαστό πρόσωπό σου, πεφιλημένε αδελφέ Νεόφυτε, είναι εγκάρδιες, όπως επίσης προς το φιλόχριστο και θεοφιλές ποίμνιό σου, προς ολόκληρο τον δοκιμαζόμενο ευσεβή λαό της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Κύπρου, της επαξίως πηδαλιουχουμένης από τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Κύπρου κύριο κύριο Χρυσόστομο τον Β΄.
Η χάρη του Αγίου Μάμα, του νεαρού εν Αγίω Πνεύματι ένθεου ζηλωτή της Εκκλησίας, μας συνάθροισε στον καθαγιασμένο Καθεδρικό ναό του, τον οποίο η πίστη και η ευσέβεια του θεοτίμητου ορθόδοξου γένους μας, της ρωμιοσύνης, του ελληνισμού, οικοδόμησε και ανήγειρε προ αιώνων, εδώ στην Μόρφου, στην έδρα της Μητροπόλεως Μόρφου, στην ηρωική Κύπρο.
Ο ναός του Αγίου Μάμαντα, μνημείο του ανθρώπινου πολιτισμού, της κυπριακής, της ελληνικής και της παγκόσμιας ιστορίας, διαφυλάχθηκε με σεβασμό εν μέσω των περιπετειών του χρόνου και της ιστορίας.
Μας υποδέχεται και αυτή τη χρονιά ο Άγιος Μάμας στον οίκο του, με τη μέριμνα Σας, του κανονικού επισκόπου, Πανιερώτατε Μητροπολίτα Μόρφου, με το μεγάλο μήνυμα, ότι οι αξίες της επικράτησης του δικαίου, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θρησκευτικών ελευθεριών, της καταλλαγής και της ειρήνης, δεν είναι δυνατόν παρά να επικρατούν και να νικούν εν τέλει τη βία, την τρομοκρατία, την αδικία.
Αυτά τα μηνύματα και αυτό τον πανανθρώπινο αξιακό κώδικα η Υμετέρα αγαπητή Πανιερότητα εδώ στην έδρα της Μητροπόλεως Μόρφου, βιωματικά διακηρύττει και με την εφετινή λατρευτική μας σύναξη, με τον χθεσινοβράδυνο εσπερινό, αλλά και με την εύλαλη λειτουργική σιγή, δια του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, του μυστηρίου δηλαδή της ειρήνης, της καταλλαγής, της ενότητας του σύμπαντος κόσμου, της θεραπείας και της υπερβάσης των ανθρωπίνων παθών.
Ο Άγιος Μάμας μας συνάθροισε στο σπίτι του, μας ευλογεί, μας ενισχύει και μας ενδυναμώνει. Τιμούμε τον Άγιο Μάμα, τον έφηβο, ένθεο ζηλωτή της πίστεως μας, ο οποίος μαρτύρησε εν Πνεύματι Αγίω και μακράν της όποιας νοησιαρχικής λογικής ή της ατομικής αυτοπεποίθησης, πολύ δε περισσότερο της εγωκεντρικής αυταρκείας, εκφραζόμενης με τον ου κατ᾽ επίγνωση ζηλωτισμό.
Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και η αγάπη του Θεού και Πατρός και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος επισκέφθηκαν, χαρίτωσαν, ενδυνάμωσαν και ελέησαν τον Άγιο Μάμα, τον έφηβο ένθεο ζηλωτή της πίστεώς μας.
Η επίσκεψη και αποκάλυψη της χάριτος, καρπός της ενδιάθετης προσευχής του αγίου μας, κατέστησαν τον νεαρό χριστιανό Μάμα του 3ου μ.Χ. αιώνα άγιο, δοχείο της χάριτος, σκεύος εκλογής του Χριστού, μέλος της βασιλείας των εσχάτων.
Πλημμυρισμένος και έμπλεως με την αγιοπνευματική χάρη, ενδυναμώθηκε, ευλογήθηκε και ομολόγησε τον Χριστό με το αίμα του, με το μαρτύριό του, με τη θυσία της ζωής του.
Ενώ την ιδια στιγμή, ειρήνευαν και συμφιλιώνονταν με τον άγιο μας τα άλογα άγρια θηρία, μέσα στα οποία οι δήμιοί του τον έριξαν για να τον κατασπαράξουν. Από αυτό το θαύμα της εν Αγίω Πνεύματι συμφιλίωσης του κτιστού κόσμου, έλλογου και άλογου, έχουμε την παράσταση, που απεικονίζει γαληνεμένο το λιοντάρι να σηκώνει στη ράχη του τον Άγιο Μάμα, ο οποίος γεννήθηκε το 260 από χριστιανούς Παφλαγόνες μάρτυρες γονείς και μαρτύρησε έφηβος στην Καισάρεια της Καππαδοκίας.
Ο άγιος Μάμας μαρτύρησε στους χρόνους της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, στον τόπο της γέννησης του, σε μια εποχή, που στην Ευρώπη, τη Μ. Ασία, στον χώρο της Εγγύς και Μέσης Ανατολής, ο άνθρωπος και ο κόσμος πορευόταν με απόγνωση, στη σύγχυση της λατρείας των ειδώλων, του παγανισμού, της κοινωνικής αδικίας, της παραβίασης των θρησκευτικών ελευθεριών.
Η αυτοκρατορική ρωμαϊκή εκείνη οικουμένη της εποχής του αγίου Μάμα, έχει κοινά σημεία με τη σημερινή παραγματικότητα της παγκοσμιοποίησης, της αξιακής και οικονομικής κρίσης.
Τότε όμως ο λυτρωτικός ευαγγελικός λόγος της Εκκλησίας του τρίτου αιώνα, μέσα από τις πολυάριθμες χριστιανικές κοινότητες, με θαυματουργικές, αποκαλυπτικές και μυστηριακές Θεοσημείες, με τα νέφη των μαρτύρων και των ιερομαρτύρων, πορευόταν στη διαμόρφωση του νέου κόσμου της ελπίδας, της ειρήνης, της αγάπης, της καταλλάγης των προσώπων, της εν Χριστώ συνύπαρξης ανθρώπων, γλωσσών, φυλών και λαών.
Μέσα από τον κόσμο αυτό, που συγκροτεί την δυνάμει Εκκλησία, μέσα σ’ αυτό τον δικό μας κόσμο, που τηρουμένων των αναλογιών, αντικατοπτρίζει τον κόσμο του μαρτυρίου και της μαρτυρίας, που καλούμεθα σε όλες τις εποχές να καταθέτουμε ως χριστιανοί, ανεξάρτητα από φυλετική ή εθνική ταυτότητα, στον κόσμο αυτό γεννήθηκε, μαρτύρησε, αγίασε για όλους εμάς και για κάθε άνθρωπο ο Άγιος Μάμας, και πορεύτηκε στα έσχατα, της εν Χριστώ ουράνιας βασιλείας.
Οι ναοί του ανεγερθήκαν, για να μας προστατεύουν, να μας παρηγορούν, να μας ενδυναμώνουν ψυχικά, σωματικά, πνευματικά, για να μας αγιάζουν, διότι μέσα στον κτιστό ναό, που οι πιστοί άνθρωποι οικοδομούμε, γίνεται με την προσευχή η αιώνια συνάντηση του κτιστού με το άκτιστο.
Ο κτιστός άνθρωπος συναντάται προσευχητικά μέσα στα κτιστά δημιουργήματα του, αλλά και μέσα σε ολόκληρη τη κτιστή φύση, με τον άκτιστο τριαδικό Θεό των πατέρων και της πίστεως μας.
Ο Θεός, ο άγιος Μάμας, οι άγιοι, αγαπούν όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους. Επιθυμούν και εργάζονται για τη σωτηρία μας, για τη θεραπεία μας από τη πτώση, από την αμαρτία. Γιατί, «ο Θεός αγάπη εστί» και ειρήνη.
Και ο κάθε χριστιανός βιώνει, ή καλείται να βιώνει αγωνία παράλληλη με κείνη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού στον κήπο της Γεσθημανής, όταν αισθάνεται ή πληροφορείται, ότι η αγάπη και η ειρήνη του Χριστού τρομοκρατείται και διώκεται, όπως στις ημέρες μας, και μάλιστα σε χώρο κοντινό και γειτονικό με την ηρωοτόκο Κύπρο, όπου γιά αιώνες αιώνων έχουν την έδρα τους, διαμορφώνουν και συμβάλλουν στον ανθρώπινο πολιτισμό τα πρεσβυγενή Πατριαρχεία Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων, με το εκεί χριστιανικό ποίμνιο τους.
Σε αντίθεση με μας τους ανθρώπους, που συγκροτούμε ιδεολογίες και ποικίλες θεωρίες για να εξυπηρετήσουμε το ίδιον όφελος και συμφέρον, ο άγιος Μάμας πρεσβεύει ανιδιοτελώς υπέρ ημών, και μεριμνά πνευματικά ενδυναμωμένος, από τη δική μας παρουσία, παράκληση και προσευχή.
Στην προσευχητική αυτή πορεία μας, με την ευλογία, πρωτοβουλία και μέριμνα του θεοτίμητου ποιμενάρχη και εν Χριστώ λίαν αγαπητού αδελφού Μόρφου Νεοφύτου, ο Άγιος Μάμας είναι παρόν εν μέσω ημών στον ναό του, και οι έχοντες πνευματικούς οφθαλμούς αυτό το διακρίνουν, το γνωρίζουν, το αισθάνονται, το βλέπουν. Και αυτό είναι το ζητούμενο, ο στόχος και ο σκοπός ημών των χριστιανών. Η ευαισθητοποίηση των πνευματικών μας οφθαλμών.
Ξέρετε, ο άνθρωπος μπορεί να αρνείται τον Θεό, να διακηρύττει ή να θεωρητικοποιεί την αθεΐα του, όμως ο Θεός είναι παρών, βλέπει και γνωρίζει πολύ καλά τον κάθε άνθρωπο.
Δεν γνωρίζω, αν υπάρχει άνθρωπος, που να μην έχει κάποια μικρή ή μεγάλη συνάντηση ή εμπειρία ή επίσκεψη της χάριτος του Θεού ή των πρεσβευτών του, που είναι οι άγιοι μας, ή του γενικού πρεσβευτή της ημέρας, που σήμερα είναι ο Άγιος Μάμας.
Πολλές φορές εμείς οι άνθρωποι γινόμαστε φοβερά κακόπιστοι. Θεωρούμε τυχαίες αυτές τις μικρές ή μεγάλες θαυματουργικές επισκέψεις της πρόνοιας και της αγάπης του Θεού.
Τις αντιμετωπίζουμε ως συμπτώσεις, τις αμφισβητούμε. Κάποιες φορές εγκλωβιζόμαστε σε τέτοια άρνηση, που όμως δεν είναι δυνατόν παρά μέσα από όλες αυτές τις πνευματικές μας δοκιμασίες να επιζητείται η μετάνοια μας, ως συνέχεια της μεταμέλειας μας, με πλήρη ελευθερία, χωρίς καταπίεση.
Η μετάνοια, η οποία μας επαναφέρει στον Χριστό, στην Εκκλησία του, στη μυστηριακή και λειτουργική ζωή, για να μας αγιάσει και να μας καταστήσει επίγειους πολίτες της βασιλείας του Θεού, αλλά και ουράνιους κοινωνούς της, μέσα στην εσχατολογική πορεία μας, ως μέλη της μίας αγίας καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας.
Αυτός ο εσχατολογικός μας προορισμός, όπως γράφει ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης, «σχετικοποιεί και τη δραστηριότητα της Εκκλησίας, και το εκκλησιαστικό πλήρωμα το κάνει ταπεινότερο μέσα στον κόσμο, αλλά και συγχρόνως η Εκκλησία γίνεται πιο σίγουρη, ότι δεν θα την παρασύρει ποτέ το ρεύμα της ιστορίας» («Εὐχαριστίας Ἐξεμπλάριον», εκδ. Εὐεργέτις, Μέγαρα 2006, σ. 37).
Συνεπώς, καλώς πράττομε όταν αγωνιούμε για την ανθρώπινη πείνα, που μεγαλώνει στις ημέρες μας, και όταν με τα συσσίτια, με τον χριστιανικό εθελοντισμό μας, ανακουφίζουμε και θεραπεύουμε την ανάγκη των αδελφών, χωρίς βέβαια καμμιά διάκριση, ή όταν ενυλώνουμε την αγωνία μας με άλλες ειρηνικές πρωτοβουλίες,για όλα όσα με ανησυχία μεγάλη παρακολουθούμε να συμβαίνουν στη γειτονιά μας, στη Μέση Ανατολή.
Όλα αυτά όμως μπορεί να γίνονται εξ ίσου καλά, από μια μη κυβερνητική οργάνωση, ή από κάποιον άλλο ανθρώπινο οργανισμό.
Όμως όλα αυτά, εάν είναι μακράν του μυστηρίου της Εκκλησίας και της εσχατολογικής της προοπτικής, τότε εξαντλούνται σε μια όμορφη ανθρώπινη επίγεια κοσμική φιλανθρωπία, μακρά της αιωνιότητας, στην οποία ο Άγιος Μάμας ζει από τον 3ο αιώνα, πρεσβεύοντας μέσα στους αιώνες και τις χιλιετίες για τους χριστιανούς.
Για όλους εμάς, που είμαστε τα παιδιά του, οι φίλοι του, οι οικείοι του, που πορευόμεθα, μεριμνούμε, αγωνιζόμαστε και αγωνιούμε στον κόσμο και για τον κόσμο αυτό, που ζούμε, γνωρίζοντας παράλληλα ότι, «οὐ γὰρ ἔχομεν ὦδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν» (Ἑβρ.13,14).
Γι᾽ αυτή τη μέλλουσα πόλη, για την αιωνιότητα, ο Άγιος Μάμας, ένθεος ζηλωτής της πίστεως μας, έμεινε πιστός στον Χριστό και διακόνησε με το αίμα του και με τη θυσία της ζωής του την Εκκλησία μας.
Ευρισκόμενοι σήμερα εδώ, στον περικαλλέστατο ιστορικό ναό-μνημείο του αγίου, τον παρακαλούμε να πρεσβεύει για την ειρήνη σύμπαντος του κόσμου, για τον κάθε ένα μας, για τα παιδιά μας, για τις οικογένειες μας, για τη δοκιμαζόμενη Κύπρο, ενώ προσδοκάμε το κυπριακό πρόβλημα να λυθεί με δικαιοσύνη, την οποία δικαιούται ο δοκιμαζόμενος Κυπριακός λαός, αλλά και ο κάθε άνθρωπος, ανεξαρτήτως φυλής, θρησκείας και καταγωγής.
Σημείωση: Ευχαριστούμε τον Μιχάλη Γεωργιάδη για την παραχώρηση άδειας δημοσίευσης των φωτογραφιών του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου