Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2013

Τέσσερις φορητές εικόνες του 16ου αιώνα επιστρέφονται στην Εκκλησία Κύπρου (ΦΩΤΟ) 39 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή


Του Άρη Βικέτου, ανταποκριτή του ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η κυβέρνηση της Ολλανδίας αποφάσισε να επιστρέψει στην Εκκλησία της Κύπρου τέσσερις φορητές βυζαντινές εικόνες του 16ου αιώνα, από τη Μονή του Χριστού Αντιφωνητή στην κατεχόμενη Κερύνεια, οι οποίες κλάπηκαν μετά την τουρκική εισβολή του 1974.

Πρόκειται για τις εικόνες του ξυλόγλυπτου τέμπλου με τους Ευαγγελιστές Μάρκο και Ιωάννη και τους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο. Την απόφαση της ολλανδικής κυβέρνησης για επιστροφή των τεσσάρων εικόνων ανακοίνωσε στο διεθνές συνέδριο, που έγινε στην Χάγη, με θέμα «Παράνομο εμπόριο τέχνης και επαναπατρισμός» η ιδρύτρια του οργανισμού «Walk of Thuth», Τασούλα Χατζητοφή.

Σήμερα στο Υπουργείο Παιδείας της Ολλανδίας ο Κύπριος πρεσβευτής Κυριάκος Κούρος, θα υπογράψει συμφωνία παράδοσης- παραλαβής των εικόνων, οι οποίες, όπως ανέφερε στο ΑΠΕ- ΜΠΕ, θα μεταφερθούν στην Κύπρο κατά πάσα πιθανότητα την Παρασκευή.

Το 1995 η κ. Χατζητοφή εντόπισε τις εικόνες στην οικία του ζεύγους Λανς. Τον Οκτώβριο του 1996 η Εκκλησία της Κύπρου και η κυπριακή κυβέρνηση υπέβαλαν μήνυση στο Ρότερνταμ ζητώντας τον επαναπατρισμό των τεσσάρων εικόνων. Ωστόσο, το 1999 το Επαρχιακό Δικαστήριο του Ρότερνταμ αποφάσισε ότι οι εκκλησιαστικές εικόνες πρέπει να παραμείνουν στην κατοχή του ζεύγους των Ολλανδών, που τις είχε αγοράσει από έναν Αρμένιο συλλέκτη, λίγο μετά την εισβολή του 1974. Παρόλο που το δικαστήριο επιβεβαίωσε ότι οι εικόνες προέρχονται από την εκκλησία του Αντιφωνητή, αποφάσισε ότι δεν μπορούν να επιστραφούν στην Εκκλησία της Κύπρου, αφού η Ολλανδία δεν είχε θέσει σε εφαρμογή τη Συνθήκη της Χάγης σχετικά με την επιστροφή αντικειμένων τα οποία αποκτήθηκαν κατά τη διάρκεια πολέμου. Επίσης δεν υπήρχαν στοιχεία τα οποία να αποδείκνυαν ότι οι εικόνες αγοράστηκαν με κακές προθέσεις. Η δίκη εκκρεμεί ενώπιον δικαστηρίου στο Ρότερνταμ.

Ο δρόμος για την επιστροφή των εικόνων στην Κύπρο άνοιξε με τη συμπερίληψη στην ολλανδική νομοθεσία των προνοιών της Σύμβασης της Χάγης του 1954 σχετικά με την επιστροφή έργων πολιτιστικής κληρονομιάς που αποκτήθηκαν κατά τη διάρκεια πολέμου και με συγκεκριμένη αναφορά στην περίπτωση της Κύπρου. 

Σύμφωνα με πληροφορίες του ΑΠΕ- ΜΠΕ στην Ελβετία στην κατοχή ιδιώτη συλλέκτη βρίσκεται η εικόνα του Χριστού Αντιφωνητή του 16ου αιώνα, η οποία έχει δημοσιευτεί και σε κατάλογο έκθεσης.

Το μοναστήρι του Αντιφωνητή κτίστηκε κατά τη βυζαντινή περίοδο, στα τέλη του 12ου αι. ως καθολικό μονής σε μια ειδυλλιακή τοποθεσία στο δάσος του Πενταδακτύλου. Είναι το μοναδικό παράδειγμα οκταγωνικού τύπου στην Κύπρο, αν εξαιρέσουμε την ερειπωμένη εκκλησία του κάστρου του Αγίου Ιλαρίωνα στην οροσειρά του Πενταδακτύλου. Σύμφωνα με την παράδοση, το όνομα «Αντιφωνητής» προέρχεται από ένα θαύμα που έγινε σε αρχαίο παρακείμενο εκκλησάκι του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, όταν ο Αρχάγγελος αντιφώνησε, λέγοντας ότι ένας Εβραίος είχε πάρει τα χρήματα, που του χρωστούσε χριστιανός συγχωριανός του. Γι΄αυτό και η Μονή πανηγύριζε στις 8 Νοεμβρίου.

Στα τέλη του 15ου- αρχές 16ου αι. το κτίριο τροποποιήθηκε. Προστέθηκε στον ναό ο νάρθηκας στα δυτικά και μια ανοικτή στοά στη νότια πλευρά της εκκλησίας. Τον 12ο αι. η εκκλησία διακοσμήθηκε με τοιχογραφίες και ακολούθησε ακόμη μια μεγαλύτερη σειρά τοιχογραφιών στα τέλη του 15ου- αρχές 16ου αιώνα. Οι πρώιμες τοιχογραφίες σώζονταν στην αψίδα, στις καμάρες του βήματος, στους ανατολικούς ελεύθερους κίονες του ναού, στον δυτικό κίονα του νότιου τοίχου και στο νοτιοδυτικό ημιχώνιο.

Στις τοιχογραφίες εικονίζονταν: η Θεοτόκος στον τύπο της Βλαχερνίτισσας μεταξύ των αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ, ιερουργούντες ιεράρχες, η Ανάληψη του Χριστού, οι άγιοι Νικόλαος, Συμεών ο Στυλίτης, Δημητριανός, Δανιήλ ο Στυλίτης, Τριφύλλιος, Συμεών ο Θαυματουργός, Φώτιος και Πολυχρόνιος. Επίσης εικονογραφήθηκε η Γέννηση, η Υπαπαντή, η Βάπτιση του Χριστού και η Μεταμόρφωση. Κατά τα τέλη του 15ου- αρχές 16ου αι. στο κέντρο του τρούλου εικονογραφήθηκε ο Χριστός Παντοκράτορας και γύρω του η Δέηση και πλήθος αγγέλων. Χαμηλότερα εικονίζονταν οι απόστολοι καθισμένοι σε θρόνους και ανάμεσα στα παράθυρα του τρούλου οι δεκαέξι προφήτες. Στον βόρειο τοίχο βρισκόταν εικονισμένη η Μέλλουσα Κρίση - Δευτέρα Παρουσία. Ο νότιος τοίχος εκοσμείτο από την πολυπρόσωπη σκηνή της Ρίζας του Ιεσσαί. Επίσης, το βορειοδυτικό ημιχώνιο έφερε σκηνές από τη ζωή της Θεοτόκου. Το τέμπλο του ναού ήταν του 16ου αι. και ήταν ξυλόγλυπτο. Επίσης, το εικονοστάσι διατηρούσε εικόνες του 16ου αι., ένα βημόθυρο του 16ου αι. και ένα του 17ου αι.

Οι τοιχογραφίες διατηρούντο σε καλή κατάσταση μέχρι το 1974. Στα χρόνια που ακολούθησαν την τουρκική εισβολή ο ναός έγινε θύμα συστηματικής σύλησης. Καταστράφηκαν και αφαιρέθηκαν τοιχογραφίες αλλά και εκκλησιαστικές εικόνες και εκκλησιαστικά ξυλόγλυπτα αντικείμενα. Τα κεφάλια των δύο αρχαγγέλων στην αψίδα του ναού καταστράφηκαν, αφαιρέθηκε το άνω τμήμα της σκηνής της Γέννησης του Χριστού και ο Παντοκράτορας στον τρούλο πυροβολήθηκε με κυνηγετικό όπλο.

Οι σημαντικές τοιχογραφίες της Μέλλουσας Κρίσης και της Ρίζας του Ιεσσαί τεμαχίστηκαν και αφαιρέθηκαν από τον ναό. Πολλά τμήματα καταστράφηκαν κατά την αφαίρεση αυτή. Τουλάχιστον εξήντα τμήματα των τοιχογραφιών αυτών βρέθηκαν στο Μόναχο και τριάντα δύο τμήματα επαναπατρίστηκαν το 1997. Τα υπόλοιπα τμήματα βρέθηκαν το 1997 από την αστυνομία του Μονάχου στην κατοχή του Τούρκου αρχαιοκάπηλου Αϊντίν Ντικμέν και σύντομα πρόκειται να επαναπατριστούν στην Κύπρο.

Λεζάντες: 

1. Εξωτερική άποψη της εκκλησίας του Αντιφωνητή

 -ΧΡΙΣΤΟΣ  Φορητή εικόνα του Χριστού Αντιφωνητή του 16ου αιώνα, η οποία βρίσκεται σε ιδιωτική συλλογή στην Ελβετία.

 - Οι τέσσερις εικόνες ( Απόστολος Παύλος, Απόστολος Πέτρος, Ευαγγελιστής Ιωάννης και Ευαγγελιστής Μάρκος), που θα επαναπατριστούν στην Κύπρο από την Ολλανδία.

ΣΗΜ: Οι φωτογραφίες παραχωρήθηκαν από το Βυζαντινό Μουσείο του Ιδρύματος Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ' και την πρεσβεία της Κύπρου στην Ολλανδία

Ομιλίες Μητροπολιτών Μόρφου Νεοφύτου και Αρκαλοχωρίου Ανδρέα στον εορτασμό του Αγίου Μάμαντος στην κατεχόμενη Μόρφου - See more at: http://www.amen.gr/article15291#sthash.1EBD0hKO.dpuf



Ακολουθούν οι ομιλίες του Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου στον Εσπερινό και στη θεία Λειτουργία , της εορτής του Αγίου Μάμαντος στην κατεχόμενη Μόρφου. Επίσης, δημοσιεύεται η ομιλία του Μητροπολίτη Αρκλοχωρίου Ανδρέα στον ίδιο εορτασμό:
Σεβασμιώτατε Άγιε Αρκαλοχωρίου, Μακαριότατε Αρχιεπίσκοπε των Μαρωνιτών Κύπρου, προσφιλέστατε Επίσκοπε των Μαρωνιτών της φίλης χώρας του Λιβάνου, Πατέρες και αδελφοί.
Επίκαιρος, όσο ποτέ άλλοτε, είναι ο στίχος που ακούμε σε κάθε Εσπερινό «πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν», για όλη την οικουμένη, για την περιοχή της καθ’ ημάς Ανατολής και ειδικότερα για την Κύπρο.  
Η Ορθόδοξη Εκκλησία, μέσα στους αιώνες, άκουε πολλές φωνές, όπως η φωνή που ακούεται τώρα*, αλλά με τη σοφία και την εμπειρία της, ήξερε πολύ καλά, ότι όλες αυτές οι φωνές που ακούονται και αυτές που ακούγονταν πριν και πέρυσι, είναι εντός της περιπέτεια της ιστορίας. Γιατί η Εκκλησία μας ακούει άλλη φωνή, αυτήν του Θεού. Ακούει τη φωνή του Κυρίου μας, Ιησού Χριστού, που εικονίζεται ενώπιον μας, με τη θαυματουργή εικόνα του Χρυσοσώτηρος της Ακανθούς. Ακούει τη φωνή του Αγίου Πνεύματος. Ακούει τη φωνή των Μαρτύρων που έδωσαν μαρτυρία Αναστάσεως, μαρτυρία ανόδου στον Τριαδικό Θεό, όπως ο σημερινός εορταζόμενος Μεγαλομάρτυρας του Χριστού Άγιος Μάμας ο Μυροβλήτης. Αυτή τη φωνή ακούμε και θα ακούμε μέσα στους  αιώνες και καμιά άλλη φωνή.
Αυτά που ζούμε τώρα, είναι περιπέτειες του σήμερα, γιατί επέτρεψε και θέλησε ο Θεός αυτό που εμείς δεν θέλαμε! Δεν θέλαμε να αφιερωθούμε με όλη μας την ψυχή και όλο μας το σώμα στον Θεό. Θέλαμε λίγο Θεό, γι’ αυτό και επέτρεψε να έχουμε λίγη ελευθερία και τώρα λίγα χρήματα, και οι πλούσιοι να πτωχαίνουν και οι πτωχοί να γίνονται πτωχότεροι. Να μια ευκαιρία που μας δίνεται για να στραφούμε στα ουσιώδη, στο «ενός δε εστί χρεία».
Αυτήν την ευκαιρία, ο Κύριος της ζωής και του θανάτου, μας την  προσφέρει 39 χρόνια τώρα, αλλά δεν την αντιληφθήκαμε. Τώρα μας δίνεται μια άλλη, μεγαλύτερη ευκαιρία να αντιληφθούμε τους στίχους του ψαλμού  που προανέφερα, που δεν λέει μόνο οι «πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν», αλλά συμπληρώνεται με τη φράση «οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού».
Είναι πολύ σημαντικό να αναζητούμε, σε κάθε θεία Λειτουργία, τον Κύριο της ζωής και του θανάτου, έχοντας τον πόθο να ενωθούμε σωματικά, πνευματικά και ψυχικά μαζί Του. Είναι σημαντικό, να θέλουμε αυτοί οι σταυρωμένοι και πονεμένοι ναοί, να λειτουργούνται.  Γιατί, αυτή η μία Λειτουργία που γίνεται στον ναό του Αγίου Μάμαντος, είναι για τον Άγιο το δικό του Πάσχα, η δική του Ανάσταση, αλλά και για τον πονεμένο λαό μας ένα πνευματικό γεγονός μαρτυρίας και πίστεως, που τον γεμίζει με ελπίδα και θέληση για επιστροφή με τη βοήθεια του Τριαδικού Θεού μας.
Για τούτο απευθυνόμενοι  στον Κύριο μας, τον Χρυσοσώτηρά μας, του λέμε: «Κύριε Ιησού Χριστέ, κοίταξε τον πονεμένο λαό σου που τόσο ταπεινώθηκε και πτώχευσε στις μέρες μας». Και αν μέσα σε αυτή την ταπείνωση και την πτωχεία, κάνουμε λίγη αυτοκριτική και προσθέσουμε στη ζωή μας μετάνοια, λιτότητα και σπλαχνικότητα, τότε το έλεός Του, δεν είναι μακριά.
Ζούμε σε μια εποχή πολύ περιπετειώδη και μια περιοχή κλιμακούμενης βίας και έντασης, που κινδυνεύουν οι γεωπολιτικές ισορροπίες και οι σχέσεις, μεταξύ των λαών είναι εύθραυστες. Οι περιπέτειες της γειτονικής μας Συρίας εύχομαι στον Θεό, να είναι σύντομες και λιγότερο αιματοβαμμένες.
Όλοι μας αυτές τις μέρες πρέπει να προσευχόμαστε και να ανοίξουμε την πόρτα την καρδιά μας και μέσα να βάλουμε όλη την οικουμένη,  όλο τον κόσμο. Εξαιρέτως, αυτούς που απειλείται η ειρήνη της πατρίδας τους και η σωματική και ψυχική τους υγεία.
Εμείς, οι Κύπριοι, έχουμε αυτήν την εμπειρία του πολέμου, της προσφυγιάς και του πόνου, και αλίμονο  στον άνθρωπο που όλα αυτά τα χρόνια δεν είχε τη σοφία να ακούει τη φωνή του Θεού, για να αντιληφθεί γιατί συμβαίνουν όλα αυτά. Να καταλάβει τί κατεργάζεται ο Θεός μέσα από όλες αυτές τις περιπέτειες της ιστορίας; Και χαίρομαι απόψε που με τις ευλογίες του Παναγιωτάτου Πατριάρχού μας κ. κ. Βαρθολομαίου ευρίσκεται ανάμεσα μας ένας άνθρωπος του Θεού, ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Αρκαλοχωρίου Κρήτης κ. Ανδρέας, ο οποίος έρχεται για να προσθέσει στη δική μας αδύναμη ευχή τη δική του δυνατή προσευχή, τη σταυρωμένη εμπειρία του Πατριαρχείου μας. 
Αύριο πρώτα ο Θεός, ο άγιος αδελφός μας, θα προστεί της θείας Λειτουργίας και θα κηρύξει τον θείο λόγο. Σας καλώ να συμμετέχετε αθρόα, όπως και σήμερα που ήρθατε για να δηλώσετε ενώπιον των αγίων εικόνων του Χρυσοσώτηρος  της Ακανθούς και του Αγίου Μάμαντος της Μόρφου, που σε λίγο  θα περιφέρουμε στη λιτανεία, την εμπιστοσύνη σας προς τα πρόσωπα των Αγίων που εικονίζονται. Αλλά και να δηλώσετε ότι αυτός ο λαός που συνωθείται γύρω από αυτόν τον σταυρωμένο ναό δεν θα πτωχεύσει, αλλά θα αναστηθεί. 
Ένας άγιος αρχιερέας, άγιε Αρκαλοχωρίου, που γνωρίσατε ίσως και εσείς, ο Σιατίστης Αντώνιος, ένας ασκητής επίσκοπος, που προσωπικά δεν είμαι άξιος να λύσω τον ιμάντα των υποδημάτων του, λίγο πριν κοιμηθεί το 2005, του φανέρωσε ο Θεός αυτά που θα συμβούν στο μέλλον, και αυτός με τη σειρά του είπε στα πνευματικά του τέκνα: «Θα ξεκινήσει ένας πόλεμος από τη Συρία που θα αλλάξει την οικουμένη. Μόλις αρχίσει πρέπει να πολλαπλασιάσετε την προσευχή σας, γιατί η προσευχή είναι ενέργεια που σκεπάζει όλους τους λαούς, και την έχουν ανάγκη όλοι οι άνθρωποι του Θεού. Γι’ αυτό σας παρακαλώ όποτε αρχίσει αυτός ο πόλεμος, εσείς οι άνθρωποι της ειρήνης, να εντείνεται την προσευχή σας, και αυτή θα σκεπάσει όλους τους ανθρώπους της γης, ανεξαρτήτως θρησκείας, φυλής και χρώματος».
Αυτό που είχε και έχει ο κόσμος ανάγκη είναι ανθρώπους της μετάνοιας και της προσευχής. Και σε αυτό έπεσαν έξω, όλοι αυτοί  που κατεργάζονται τη νέα εποχή  και την  παγκοσμιοποίηση,  οι οποίοι νόμισαν ότι οι άνθρωποι της πίστης είναι οριστικό παρελθόν!  Όχι, ακόμη και αυτό το φανατικό Ισλάμ, το μήνυμα που στέλλει είναι: «Θα μας λάβετε υπόψη γιατί έχουμε την πίστη ότι ο άνθρωπος έχει αιώνια προοπτική»ασχέτως το πώς ερμηνεύουν αυτοί τη σωτηρία.
Για εμάς του Ορθοδόξους ο άνθρωπος δεν είναι μόνο ύλη, αλλά και σώμα και ψυχή και πνεύμα και που θέλει να ενωθεί με τον Δημιουργό του. Αυτό είναι το μήνυμα της πίστης μας και είναι πολύ σημαντικό να το λαμβάνουμε υπόψη μας. Και αν δεν το λαμβάνουμε μέσα από καλές διαδρομές, θα το εισπράξουμε μέσα από πικρές διαδρομές. Όπως έγινε στα μέρη μας. Όπως είναι η προσφυγιά, ο ευτελισμός, η φτώχεια που ζούμε ήδη. Όλοι εμείς που επενδύσαμε στον πλούτο και στις καταθέσεις, ήρθε η ώρα να επενδύσουμε σε Αυτόν που δε γνωρίζει κανένα κούρεμα. Στον Κύριό μας, που ξέρει τον άνθρωπο που τον εμπιστεύεται να μην του ελαττώνει κανένα αγαθό.
Γι’ αυτό σας παρακαλώ αυτές οι Ακολουθίες έχουν πολλή ενεργεία, πολλή δύναμη. Οι Άγιοι είναι ανάμεσα μας και ψάχνουν ανθρώπους μετανοίας, προσευχής και ταπείνωσης για να τους μετασχηματίσουν σε ανθρώπους δεόμενους ενώπιον του Τριαδικού Θεού. Τέτοιοι άνθρωποι να γίνονται, τέτοιες να είναι οι δημιουργίες μας σ’ αυτή τη σταυρωμένη γη της ευλογημένης κωμόπολης της Μόρφου, και όταν έχομε κύριε δήμαρχε της Ακανθούς και κύριε δήμαρχε της Μόρφου τον Άγιο Μάμα, την εικόνα του, την εκκλησία του, τον Χρυσοσώτηρα, έχομε όλη την ιστορία μας, όλο το ενεργειακό δυναμικό των πατέρων μας, διότι οι κοινότητες των Ορθοδόξων συνωθούνται, οργανώνονται γύρω από μια εικόνα, γύρω από μια εκκλησία. Εμείς έχομε τον ναό μας, την εικόνα μας και την πίστη μας. Κρατώντας αυτά, κρατούμε το μέλλον μας.
*Την ώρα του λόγου του Μητροπολίτου Μόρφου στο παραδίπλα τέμενος, ακουγόταν η φωνή του μουεζίνη
Λόγος στη Θεία Λειτουργία
Άγιε Αρκαλοχωρίου, άγιε καθηγούμενε και γέροντα της μονής Μαυροβουνίου και γέροντα της ψυχής μας, πατέρα Συμεών, εντιμότατε κύριε πρέσβη της μεγάλης χώρας της Αμερικής, πατέρες και αδελφοί μου
Πριν δεκαπέντε χρόνια, στα πρώτα βήματα της επισκοπικής μου διακονίας, σε ένα χωριό που τιμά επίσης τον Άγιο Μάμα, συνάντησα τον Φοίβο Φοίβου και μου έκανε εντύπωση η αγάπη που είχε στον Άγιο. Το χωριό του, Ξυλιάτος, έχει ως εφέστιο άγιο, τον Άγιο Μάμα και θυμάμαι που με πήρε πίσω από το σπίτι του, σε κάτι σπήλαια αρχαία. Δέκα χρονών παιδί ήταν τότε ο Φοίβος, και μου είπε,  «εδώ προσευχόταν ο Άγιος Μάμας».  
Αυτή είναι η μυθιστορία, Άγιε Αρκαλοχωρίου, της Κύπρου!  Καππαδοκία και Κύπρος είναι μια χωρά, μια μεγάλη χώρα, η χώρα της Μικράς Ασίας. Ο Άγιος Μάμας πολιτογραφήθηκε Κύπριος εδώ και αιώνες. Έτσι και ο Φοίβος, ο σημερινός χειροθετηθείς  σε αναγνώστη από εμένα τον αμαρτωλό, αισθανόταν ότι ο Άγιος Μάμας, όπως άκουσε από του πάππους και προπάππους του, ότι ήταν Κύπριος ενώ ήταν Παφλαγόνας. Θεωρούσε και αυτός ότι ζούσε στον Ξυλιάτο, όπως θεωρούν και άλλοι πολλοί κύπριοι ότι ζούσε στη Μόρφου, αλλά και σε πλείστα άλλα χωριά της Κύπρου, όπως ζει κατά τον τρόπο που ξέρει ο Τριαδικός Θεός, ο Πανταχού Παρών, να διαχέει την αγιότητα του «εν παντί καιρώ και τόπω». Και είπα τότε στον Φοίβο, «εύχομαι να είσαι πάντοτε το παιδί του Άγιου Μάμα και κάποτε να θυμηθείς και την ιεροσύνη».
Πέρασαν τα χρόνια, ο Φοίβος έφτασε στα εικοσιπέντε του έτη,  τον νυμφεύσαμε πριν από λίγους μήνες  με μια εκλεκτή κοπέλα που πολύ τον στηρίζει στην κλίση, στην επιλογή και στο κάλεσμα του Άγιου Μάμαντος. Και είχαμε τη φώτιση τη χειροθεσία του σε αναγνώστη να την τελέσουμε σε αυτόν τον ναό, που είναι η απαρχή της τιμής του Αγίου σε όλη την Κύπρο και μεταφέρθηκε  σε όλη την Κύπρο.
Εδώ, λοιπόν, σ’ αυτήν την εκκλησία και Μονή της Θεομόρφου και της δοκιμαζομένης Μόρφου, το παιδί του Αγίου Μάμαντος χειροθετείτε  ενώπιόν σας, Άγιε Αρκαλοχωρίου, έχοντας δίπλα μου τον ευσεβή πατέρα του, τον κοινοτάρχη του Ξυλιάτου, γιατί αισθάνομαι ότι ο ναός αυτός και όλοι οι κατεχόμενοι ναοί μας έχουν χριστιανικό μέλλον, όπως είχαν και χριστιανικό παρελθόν.
Έτσι, σήμερα με την απλή, αλλά πολυσήμαντη  αυτή χειροθεσία εγκαινιάζεται η χάρις της ιεροσύνης σε έναν αρτιγέννητο αναγνώστη. Εις έτη πολλά, ευλογημένα και ταπεινά, και να θυμάσαι ότι υπηρετείς έναν Άγιο που ημέρευσε και ίππευσε λιοντάρια και αυτό δεν το έκανε επικαλούμενος τη δύναμη του σώματος του, των μυών του ή των όπλων του, αλλά τη μία και μοναδική δύναμή που γνώρισε, αυτήν του Τριαδικού Θεού. Τη δύναμη της αγιότητας που μπορεί να συνυπάρχει με τα άγρια λιοντάρια και να αρμέγει τα ελάφια και να προσφέρει το γάλα της πίστης σε ημέτερους και αλλοδαπούς.
Εις έτη πολλά και πάλι,  και να θυμάσαι ότι αυτή τη μέρα ξεκίνησε η ιεροσύνη σου από εκεί που ξεκίνησε  η τιμή του αγαπημένου σου αγίου, του Άγιου Μάμα.
Αρκαλοχωρίου:  Ο Άγιος Μάμας  να πρεσβεύει για την ειρήνη σύμπαντος του κόσμου
(επιμέλεια του Αριστείδη Βικέτου)
«Προσδοκάμε το κυπριακό πρόβλημα να λυθεί με δικαιοσύνη, την οποία δικαιούται ο δοκιμαζόμενος Κυπριακός λαός, αλλά και ο κάθε άνθρωπος, ανεξαρτήτως φυλής, θρησκείας και καταγωγής», τόνισε ο Μητροπολίτης Αρκαλοχωρίου , Ανδρέας, σε ομιλία του κατά την Θεία Λειτουργία ανήμερα (2.9.13) της εορτής του Αγίου Μάμαντος στην κατεχόμενη Μόρφου.
Ο ναός του Αγίου Μάμαντα, μνημείο του ανθρώπινου πολιτισμού, της κυπριακής, της ελληνικής και της παγκόσμιας ιστορίας, διαφυλάχθηκε με σεβασμό εν μέσω των περιπετειών του χρόνου και της ιστορίας, τόνισε ο κ. Ανδρέας.
Το πλήρες κείμενο της ομιλίας του Μητροπολίτη Αρκαλοχωρίου είναι το ακόλουθο:
Πανιερώτατε Μητροπολίτα Μόρφου, λίαν δε αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ, κύριε κύριε Νεόφυτε.
Από την Κρήτη του Αποστόλου Τίτου βρισκόμαστε  στην πληγωμένη μεγαλόνησο της Κύπρου του Αποστόλου Βαρνάβα και σας προσκομίζουμε  τις ευχές και τις ευλογίες του Παναγιωτάτου Οικουμενικού  Πατριάρχου κυρίου κυρίου Βαρθολομαίου και της περί Αυτόν Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου. Της πρωτόθρονης και πρωτεύθυνης Εκκλησίας.
Οι ευχές του Πατριάρχου μας προς το σεβαστό πρόσωπό σου, πεφιλημένε αδελφέ Νεόφυτε, είναι εγκάρδιες, όπως επίσης προς το φιλόχριστο και θεοφιλές ποίμνιό σου, προς ολόκληρο τον δοκιμαζόμενο ευσεβή λαό της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Κύπρου, της επαξίως πηδαλιουχουμένης από τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Κύπρου κύριο κύριο Χρυσόστομο τον Β΄.
Η χάρη του Αγίου Μάμα, του νεαρού εν Αγίω Πνεύματι ένθεου ζηλωτή της Εκκλησίας, μας συνάθροισε στον καθαγιασμένο Καθεδρικό ναό του, τον οποίο η πίστη και η ευσέβεια του θεοτίμητου ορθόδοξου γένους μας, της ρωμιοσύνης, του ελληνισμού, οικοδόμησε και ανήγειρε προ αιώνων,  εδώ στην Μόρφου, στην έδρα της Μητροπόλεως Μόρφου, στην ηρωική Κύπρο.
Ο ναός του Αγίου Μάμαντα, μνημείο του ανθρώπινου πολιτισμού, της κυπριακής, της ελληνικής και της παγκόσμιας ιστορίας, διαφυλάχθηκε με σεβασμό εν μέσω των περιπετειών του χρόνου και της ιστορίας.
Μας υποδέχεται και αυτή τη χρονιά  ο Άγιος Μάμας στον οίκο του, με τη μέριμνα Σας, του κανονικού επισκόπου,  Πανιερώτατε  Μητροπολίτα Μόρφου,  με το μεγάλο μήνυμα, ότι οι αξίες της επικράτησης του δικαίου,  του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θρησκευτικών ελευθεριών, της καταλλαγής και της ειρήνης, δεν είναι δυνατόν παρά να επικρατούν και να νικούν εν τέλει τη βία, την τρομοκρατία, την αδικία.
Αυτά τα μηνύματα και αυτό τον πανανθρώπινο  αξιακό κώδικα η Υμετέρα αγαπητή Πανιερότητα εδώ στην έδρα της Μητροπόλεως Μόρφου, βιωματικά διακηρύττει και με την εφετινή λατρευτική μας σύναξη, με τον χθεσινοβράδυνο εσπερινό, αλλά και με την εύλαλη λειτουργική σιγή, δια του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, του μυστηρίου δηλαδή της ειρήνης, της καταλλαγής, της ενότητας του σύμπαντος κόσμου, της θεραπείας και της υπερβάσης των ανθρωπίνων παθών.
Ο Άγιος Μάμας μας συνάθροισε στο σπίτι του, μας ευλογεί, μας ενισχύει και μας ενδυναμώνει. Τιμούμε τον Άγιο Μάμα, τον έφηβο, ένθεο ζηλωτή της πίστεως μας, ο οποίος μαρτύρησε εν Πνεύματι Αγίω και μακράν της όποιας νοησιαρχικής λογικής ή της ατομικής αυτοπεποίθησης, πολύ δε περισσότερο της εγωκεντρικής αυταρκείας, εκφραζόμενης με τον ου κατ᾽ επίγνωση ζηλωτισμό.
Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και η αγάπη του Θεού και Πατρός και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος επισκέφθηκαν, χαρίτωσαν, ενδυνάμωσαν και ελέησαν τον Άγιο Μάμα, τον έφηβο ένθεο ζηλωτή της πίστεώς μας.
Η επίσκεψη και αποκάλυψη της χάριτος, καρπός της ενδιάθετης προσευχής του αγίου μας,  κατέστησαν τον νεαρό χριστιανό  Μάμα του 3ου μ.Χ. αιώνα άγιο, δοχείο της χάριτος, σκεύος εκλογής του Χριστού, μέλος της βασιλείας των εσχάτων.
Πλημμυρισμένος και έμπλεως με την αγιοπνευματική χάρη, ενδυναμώθηκε, ευλογήθηκε και ομολόγησε τον Χριστό με το αίμα του, με το μαρτύριό του, με τη θυσία της ζωής του.
Ενώ την ιδια στιγμή, ειρήνευαν και συμφιλιώνονταν με τον άγιο μας τα άλογα άγρια θηρία, μέσα στα οποία οι δήμιοί του τον έριξαν για να τον κατασπαράξουν. Από αυτό το θαύμα της εν Αγίω Πνεύματι συμφιλίωσης του κτιστού κόσμου, έλλογου και άλογου, έχουμε την παράσταση, που απεικονίζει  γαληνεμένο το λιοντάρι να σηκώνει στη  ράχη του τον Άγιο Μάμα, ο οποίος γεννήθηκε το 260 από χριστιανούς Παφλαγόνες μάρτυρες γονείς και μαρτύρησε έφηβος στην Καισάρεια της Καππαδοκίας.
Ο άγιος Μάμας μαρτύρησε στους χρόνους της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, στον τόπο της γέννησης του, σε μια εποχή, που στην Ευρώπη, τη Μ. Ασία, στον χώρο της Εγγύς και Μέσης Ανατολής, ο άνθρωπος και ο κόσμος πορευόταν  με απόγνωση, στη σύγχυση της λατρείας των ειδώλων,  του παγανισμού, της κοινωνικής αδικίας, της παραβίασης των θρησκευτικών ελευθεριών.
Η  αυτοκρατορική ρωμαϊκή εκείνη οικουμένη της εποχής του αγίου Μάμα, έχει κοινά σημεία με τη σημερινή παραγματικότητα της παγκοσμιοποίησης, της αξιακής και οικονομικής κρίσης.
Τότε όμως  ο λυτρωτικός ευαγγελικός  λόγος της Εκκλησίας του τρίτου αιώνα, μέσα από τις πολυάριθμες χριστιανικές κοινότητες, με θαυματουργικές, αποκαλυπτικές και μυστηριακές Θεοσημείες, με τα  νέφη των μαρτύρων και των ιερομαρτύρων, πορευόταν  στη διαμόρφωση του νέου κόσμου της ελπίδας, της ειρήνης, της αγάπης, της καταλλάγης των προσώπων, της εν Χριστώ συνύπαρξης  ανθρώπων, γλωσσών, φυλών και λαών.
Μέσα από τον κόσμο αυτό, που συγκροτεί την δυνάμει Εκκλησία, μέσα σ’ αυτό  τον δικό μας κόσμο, που τηρουμένων των αναλογιών, αντικατοπτρίζει τον κόσμο του μαρτυρίου και της μαρτυρίας, που καλούμεθα  σε όλες τις  εποχές  να καταθέτουμε ως  χριστιανοί, ανεξάρτητα από  φυλετική ή εθνική ταυτότητα, στον κόσμο αυτό γεννήθηκε,  μαρτύρησε, αγίασε για όλους εμάς και για κάθε άνθρωπο  ο Άγιος Μάμας, και  πορεύτηκε στα έσχατα, της εν Χριστώ ουράνιας βασιλείας.
Οι ναοί του ανεγερθήκαν, για να μας προστατεύουν, να μας παρηγορούν, να μας ενδυναμώνουν ψυχικά, σωματικά, πνευματικά, για να μας αγιάζουν, διότι μέσα στον κτιστό ναό, που οι πιστοί άνθρωποι οικοδομούμε, γίνεται με την προσευχή η αιώνια συνάντηση του κτιστού με το άκτιστο.
Ο κτιστός άνθρωπος συναντάται  προσευχητικά μέσα στα κτιστά δημιουργήματα του, αλλά και μέσα σε  ολόκληρη  τη κτιστή φύση, με τον άκτιστο τριαδικό  Θεό των πατέρων και της πίστεως μας.
Ο Θεός, ο άγιος Μάμας, οι άγιοι, αγαπούν όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους. Επιθυμούν και εργάζονται για τη σωτηρία μας,  για τη θεραπεία μας από τη πτώση, από την αμαρτία. Γιατί, «ο Θεός αγάπη εστί» και ειρήνη.
Και ο κάθε χριστιανός βιώνει, ή καλείται να βιώνει αγωνία παράλληλη με κείνη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού στον κήπο της Γεσθημανής,  όταν αισθάνεται ή πληροφορείται, ότι η αγάπη και η ειρήνη του Χριστού τρομοκρατείται και διώκεται, όπως στις ημέρες μας, και μάλιστα σε χώρο  κοντινό και γειτονικό με την ηρωοτόκο Κύπρο, όπου γιά αιώνες αιώνων έχουν την έδρα τους, διαμορφώνουν και συμβάλλουν στον ανθρώπινο πολιτισμό τα πρεσβυγενή Πατριαρχεία Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων, με το εκεί χριστιανικό ποίμνιο τους. 
Σε αντίθεση με μας τους ανθρώπους, που συγκροτούμε ιδεολογίες και ποικίλες θεωρίες για να εξυπηρετήσουμε το ίδιον όφελος και συμφέρον, ο άγιος Μάμας πρεσβεύει ανιδιοτελώς υπέρ ημών, και μεριμνά πνευματικά ενδυναμωμένος, από τη δική μας παρουσία, παράκληση και προσευχή.
Στην  προσευχητική αυτή πορεία μας, με την ευλογία, πρωτοβουλία και μέριμνα του θεοτίμητου  ποιμενάρχη και εν Χριστώ λίαν αγαπητού αδελφού  Μόρφου Νεοφύτου, ο Άγιος Μάμας είναι παρόν εν μέσω ημών στον ναό του, και οι έχοντες πνευματικούς οφθαλμούς αυτό το διακρίνουν, το γνωρίζουν, το αισθάνονται, το βλέπουν. Και αυτό είναι το ζητούμενο, ο στόχος και ο σκοπός ημών των χριστιανών. Η ευαισθητοποίηση  των πνευματικών μας οφθαλμών.
Ξέρετε, ο άνθρωπος μπορεί να αρνείται τον Θεό, να διακηρύττει ή να θεωρητικοποιεί την αθεΐα του, όμως ο Θεός είναι παρών, βλέπει και γνωρίζει πολύ καλά τον κάθε άνθρωπο.
Δεν γνωρίζω, αν υπάρχει άνθρωπος, που να μην έχει κάποια μικρή ή μεγάλη συνάντηση ή εμπειρία ή επίσκεψη της χάριτος του Θεού ή των πρεσβευτών του, που είναι οι άγιοι μας, ή του γενικού πρεσβευτή της ημέρας, που σήμερα είναι ο Άγιος Μάμας.
Πολλές φορές εμείς οι άνθρωποι γινόμαστε φοβερά κακόπιστοι. Θεωρούμε τυχαίες αυτές τις μικρές ή μεγάλες θαυματουργικές επισκέψεις της πρόνοιας και της αγάπης του Θεού.
Τις αντιμετωπίζουμε ως συμπτώσεις, τις αμφισβητούμε. Κάποιες φορές εγκλωβιζόμαστε σε τέτοια  άρνηση, που όμως δεν είναι δυνατόν παρά μέσα από όλες αυτές τις πνευματικές μας δοκιμασίες να επιζητείται  η μετάνοια μας,  ως συνέχεια της μεταμέλειας μας, με πλήρη ελευθερία, χωρίς καταπίεση.
Η μετάνοια, η οποία μας επαναφέρει στον Χριστό, στην Εκκλησία του, στη μυστηριακή και λειτουργική ζωή, για να μας αγιάσει και να μας καταστήσει επίγειους πολίτες της βασιλείας του Θεού, αλλά και ουράνιους κοινωνούς της, μέσα στην εσχατολογική πορεία μας, ως μέλη της μίας αγίας καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας.
Αυτός ο εσχατολογικός μας προορισμός, όπως γράφει ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης, «σχετικοποιεί και τη δραστηριότητα της Εκκλησίας, και το εκκλησιαστικό πλήρωμα το κάνει ταπεινότερο μέσα στον κόσμο, αλλά και συγχρόνως η Εκκλησία γίνεται πιο σίγουρη, ότι δεν θα την παρασύρει ποτέ το ρεύμα της ιστορίας» («Εὐχαριστίας Ἐξεμπλάριον», εκδ. Εὐεργέτις, Μέγαρα 2006, σ. 37).
Συνεπώς, καλώς πράττομε όταν αγωνιούμε για την ανθρώπινη πείνα, που μεγαλώνει στις ημέρες μας, και όταν με τα συσσίτια, με τον χριστιανικό εθελοντισμό μας, ανακουφίζουμε και θεραπεύουμε την ανάγκη των αδελφών,  χωρίς βέβαια καμμιά διάκριση, ή όταν ενυλώνουμε την αγωνία μας με άλλες ειρηνικές πρωτοβουλίες,για όλα όσα με ανησυχία μεγάλη παρακολουθούμε να συμβαίνουν στη γειτονιά μας, στη Μέση Ανατολή.
Όλα αυτά όμως μπορεί να γίνονται εξ ίσου καλά,  από μια μη κυβερνητική οργάνωση, ή από κάποιον άλλο ανθρώπινο οργανισμό.
Όμως όλα αυτά, εάν είναι μακράν του μυστηρίου της Εκκλησίας και της εσχατολογικής της προοπτικής,  τότε εξαντλούνται σε μια όμορφη ανθρώπινη επίγεια κοσμική φιλανθρωπία, μακρά της αιωνιότητας, στην οποία ο Άγιος Μάμας ζει από τον 3ο αιώνα, πρεσβεύοντας μέσα στους αιώνες και τις χιλιετίες για τους χριστιανούς.
Για όλους εμάς, που είμαστε τα παιδιά του, οι φίλοι του, οι οικείοι του, που πορευόμεθα, μεριμνούμε, αγωνιζόμαστε και  αγωνιούμε στον κόσμο και για τον κόσμο αυτό, που ζούμε, γνωρίζοντας παράλληλα ότι, «οὐ γὰρ ἔχομεν ὦδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν» (Ἑβρ.13,14).
Γι᾽ αυτή τη μέλλουσα πόλη, για την αιωνιότητα, ο Άγιος Μάμας, ένθεος ζηλωτής της πίστεως μας, έμεινε πιστός στον Χριστό και διακόνησε  με το αίμα του και με τη θυσία της ζωής του την Εκκλησία μας.
Ευρισκόμενοι σήμερα εδώ, στον περικαλλέστατο ιστορικό ναό-μνημείο του αγίου, τον παρακαλούμε να πρεσβεύει για την ειρήνη σύμπαντος του κόσμου, για τον κάθε ένα μας, για τα παιδιά μας, για τις οικογένειες μας, για τη δοκιμαζόμενη Κύπρο, ενώ προσδοκάμε το κυπριακό πρόβλημα να λυθεί με δικαιοσύνη, την οποία δικαιούται ο δοκιμαζόμενος Κυπριακός λαός, αλλά και ο κάθε άνθρωπος, ανεξαρτήτως φυλής, θρησκείας και καταγωγής.
Σημείωση: Ευχαριστούμε τον Μιχάλη Γεωργιάδη για την παραχώρηση άδειας δημοσίευσης των φωτογραφιών του. 
- See more at: http://www.amen.gr/article15291#sthash.1EBD0hKO.dpuf

Κυριακή 16 Ιουνίου 2013

Θεία Λειτουργία στην Μονή του Αποστόλου Βαρνάβα στα κατεχόμενα

Με την λήξη της αναστάσιμης περιόδου ο θριαμβευτικός ύμνος «Χριστός Ανέστη!» εψάλλη σήμερα στην Μονή του Αποστόλου Βαρνάβα στα κατεχόμενα, όπου τελέστηκε Θεία Λειτουργία για την εορτή του ιδρυτή και προστάτη της Εκκλησίας Κύπρου. Την Θεία Λειτουργία τέλεσε ο Μητροπολίτης Κωνσταντίας και Αμμοχώστου Βασίλειος, ο οποίος είναι αδελφός της Μονής. Το κατοχικό καθεστώς έδωσε την άδεια για την τέλεση της Θείας Λειτουργίας μετά από από μεσολάβηση των Ηνωμένων Εθνών. Την Θεία Λειτουργία παρακολούθησαν δεκάδες πιστοί. Ακολούθησε λιτάνευση της εικόνας του Αγίου προς τον τάφο του, λίγα μέτρα από τη Μονή. Η Μονή βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα έξω από την κατεχόμενη Αμμόχωστο μεταξύ των αρχαιολογικών χώρων Σαλαμίνας και Έγκωμης. Η ίδρυση της Μονής ανάγεται στα τέλη του 5ου αιώνα από τον Αρχιεπίσκοπο Ανθέμιο, όταν αποκαλύφθηκαν τα οστά του Αποστόλου Βαρνάβα και επ ΄αυτών το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο. Αποτέλεσμα αυτής της αποκάλυψης ήταν η κήρυξη της Εκκλησίας της Κύπρου σε Αυτοκέφαλη από τον Αυτοκράτορα Ζήνωνα (474 – 491 μ.Χ.). Η αρχική Μονή καταστράφηκε και κατά τον 17ο αι στη θέση της κτίστηκε η σημερινή. Το Μοναστήρι του Αποστόλου Βαρνάβα έχει μετατραπεί σε μουσείο και οι αρχικές εικόνες του εικονοστασίου του ναού έχουν εξαφανιστεί . Επίσης, κλάπηκαν και άλλα ιερά κειμήλια ανεκτίμητης αξίας. Η μνήμη του Αποστόλου Βαρνάβα τιμήθηκε και με αρχιερατικό συλλείτουργο, προϊσταμένου του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου, στον ομώνυμο Ιερό Ναό του στην Λευκωσία.

Τετάρτη 22 Μαΐου 2013

ΚΥΠΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΟΙ ΑΝΤΙΞΟΟΤΗΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΑΛΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΠΕΡΕΤΑΙΡΩ ΔΡΑΣΗ



1Για τους ανθρώπους του χριστιναικού πνεύματος οι αντιξοότητες αποτελούν εφαλτήριο για περεταίρω δράση,ανέφερε μεταξύ άλλων στο χαιρετισμό του ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Χρυσόστομος κατά την παρουσίαση του βιβλίου «Π. Ανάργυρος Σταματόπουλος 1916-94»

Ολόκληρη η ομιλία έχει ως εξής:

Με αισθήματα βαθύτατης χαράς, συγκίνησης και χρέους χαιρετίζομε την αποψινή εκδήλωση που είναι αφιερωμένη στη ζωή και το έργο τού πατρός Ανάργυρου Σταματόπουλου, μέσω τής παρουσίασης τού βιβλίου « ΠΑΤΗΡ ΑΝΑΡΓΥΡΟΣ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ  1916-1994. ΟΛΩΝ ΠΑΤΕΡΑΣ…ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ» των εκπαιδευτηρίων ΜΑΙΡΗΣ ΡΑΠΤΟΥ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ.

Η χαρά και η συγκίνηση προέρχονται από το γεγονός ότι μάς παρέχεται η δυνατότητα να τιμήσουμε και να μιμηθούμε  έναν ακάματο εργάτη τού αμπελώνος τού Κυρίου και τής πατρίδας, που ανάλωσε τη ζωή του για να καλλιεργήσει ψυχές και να τις οδηγήσει στο εύδιο λιμάνι τής σωτηρίας.

Παράλληλα, ως Εκκλησία Κύπρου, αισθανόμαστε και ένα βαθύ χρέος τιμής προς τον αοίδιμο πατέρα Ανάργυρο Σταματόπουλο, γιατί υπήρξε στενός συνεργάτης τού αοιδίμου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, και πρώτος Διευθυντής τού Γραφείου Θρησκευτικής Διαφωτίσεως• με την ιδιότητά του αυτή συνέβαλε μεγάλως τόσο στην οργάνωση και ανάπτυξη τής θρησκευτικής κινήσεως όσο και στην προετοιμασία τού απελευθερωτικού μας αγώνα τού 55-59.

Η καλλιέργεια των ψυχών των νέων τής Κύπρου με τα μεγάλα ιδανικά τής πίστεως και τής πατρίδας θεωρείτο από τους Άγγλους πολύ επικίνδυνη ενέργεια. Ήξεραν πολύ καλά ότι  ο πατήρ Ανάργυρος πέραν από τους αγώνες του για να μορφώσει Χριστό στις ψυχές των νέων, πέραν από την καλλιέργεια τής εν Χριστώ ελευθερίας, καλλιεργούσε και τον πόθο για μια ελεύθερη πατρίδα. Για μια Κύπρο ενωμένη με τη Μητέρα Ελλάδα.  Και αυτό δεν μπορούσε να παρέλθει απαρατήρητο αφού όλα τα στελέχη τής ΕΟΚΑ προήρχοντο από τα κατηχητικά και την Εκκλησία.

Ο πατήρ Ανάργυρος έγινε τόσο γνωστός για τη λαμπρή πνευματική και εθνική του δραστηριότητά  στην Κύπρο, ώστε το θέμα του συζητήθηκε ακόμη και στην Αγγλική Βουλή, όπου ο τότε Άγγλος υφυπουργός των Αποικιών Χένρι Χόπκισσον απεκάλεσε τον πατέρα Ανάργυρο « επικίνδυνο άνθρωπο» και  επέμενε στην απέλαση του  διότι, καθώς είπε « ο κυβερνήτης  σερ Ρόμπερτ Αρμιτεϊτζ πιστεύει ότι ο Αρχιμανδρίτης θεωρείται επικίνδυνος ταραξίας και υποκινητής τής νεολαίας τής Κύπρου εις βιαιοπραγίας».

Έτσι ο αείμνηστος πατήρ Ανάργυρος, παρά τις έντονες αντιδράσεις τού Μακαρίου, των θρησκευτικών ορθοδόξων ιδρυμάτων και αυτής ακόμη τής αγγλίδας βουλευτού Barbara Castle, απηλάθη από την Κύπρο στις 18 Αυγούστου 1955. Η απέλασή του συνοδεύτηκε από συγκινητικότατες εκδηλώσεις αγάπης τού κυπριακού λαού προς το πρόσωπό του.

Για τους ανθρώπους βέβαια τού χριστιανικού πνεύματος και τής προσφοράς οι αντιξοότητες στο έργο τους,οι απελάσεις και οι φυλακίσεις αποτελούν εφαλτήρια για περαιτέρω δράση. Αυτό ακριβώς συνέβη και με τον πατέρα Ανάργυρο.

Μετά από την Κύπρο άπλωσε τις φτερούγες τής  χριστιανικής του αγάπης και δράσεως  στη Λάρισα πρώτα, όπου η παρουσία του έδωσε μια πολυδιάστατη ώθηση στα χριστιανικά δρώμενα, και στην Αθήνα αργότερα.

Η προσωπικότητά του ήταν τόσο εμπνευσμένη και καθοριστική ώστε τα Μέλη τής Αδελφότητας « Η ΖΩΗ » τού ανέθεσαν την πνευματική και οργανωτική  της καθηγεσία. Από την περίοπτη, αλλά και εξόχως υπεύθυνη εκείνη θέση επιδόθηκε με ένθεο ζήλο, ώστε ο λόγος τού Κυρίου να φτάσει και στην τελευταία ελληνική ψυχή, είτε δια του προφορικού λόγου είτε δια τού γραπτού.

Ήταν πολυγραφότατος και γλαφυρότατος αλλά πουθενά δεν θα βρούμε το όνομά του γραμμένο στο γνωστό περιοδικό «Ζωή» τού οποίου ήταν η ψυχή και ο ιθύνων νους. Ακολουθώντας  κατά γράμμα τη συμβουλή τού Κυρίου « άρατε τον ζυγόν μου εφ’ ημάς και μάθετε απ’ εμού ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία» ( Ματθ. 11,29) επεδίωξε συστηματικά να παραμείνει στην αφάνεια. «Απέβλεπε γάρ εις την μισθαποδοσίαν». ( Εβρ. 11,26), την οποία πιστεύουμε ολοψύχως ότι η αγάπη τού Κυρίου θα του χαρίσει και το όνομά του θα γραφεί αιωνίως « εν βίβλω ζωής» ( Φιλιπ. 4, 3).

Συγχαίρω θερμά τους πρωτεργάτες τής αποψινής εκδήλωσης και τους ευχαριστώ για τη χαρά που μάς προσφέρουν, ώστε να γνωρίσουμε καλύτερα τη λαμπρή χριστιανική φυσιογνωμία τού πατρός Ανάργυρου Σταματόπουλου.

Ευχόμεθα δε ολόψυχα, όπως το φωτεινό και χριστιανικό του παράδειγμα καθοδηγεί τις σκέψεις και τις πράξεις όλων μας για το καλό τής Εκκλησίας και τής Πατρίδας μας. 

ΘΑΥΜΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ! ΣΟΚ ΚΑΙ ΔΕΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΔΥΟ ΕΙΚΟΝΕΣ!!! Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΟΥ ΔΑΚΡΥΖΕΙ...




1του Κώστα Μιχαηλίδη

Σοκ και δέος προκαλούν στους δοκιμαζόμενους αυτή την εποχή Κυπρίους, δύο ανεξήγητα περιστατικά, τα οποία έχουν προκαλέσει το παγκόσμιο ενδιαφέρον, με τους κατοίκους της Μεγαλονήσου να μιλούν για θαύματα και θεία παρέμβαση, στις δύσκολες αυτές ώρες.

Μάλιστα, την πίστη τους ισχυροποιεί και ενθαρρύνει, το γεγονός πως ειδικοί αποφάνθηκαν πως δεν εντοπίζουν φυσικά αίτια και δεν μπορούν να εξηγήσουν το φαινόμενο.

Ο λόγος για δύο εικόνες του Αγίου Γεωργίου, οι οποίες βρίσκονται σε διαφορετικά σημεία της Κύπρου και πριν από λίγες ημέρες ανέβλυζαν μύρο. Στη μία από τις δύο, μάλιστα, ξεκίνησε να ρέει ένα παχύρρευστο δάκρυ μπροστά στα μάτια των πιστών που δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι έγιναν μάρτυρες ενός θαύματος. Η εικόνα που αντίκρισαν προκάλεσε αναστάτωση αλλά και εύλογες απορίες, με ορισμένους που προσπαθούν να εξηγήσουν με επίγεια επιχειρήματα τέτοιου είδους φαινόμενα, να μιλούν για σημάδια των καιρών.

Όλα ξεκίνησαν όταν οι πιστοί της κοινότητας Καμπιού Φαρμακά στην Κύπρο, κατά τη διάρκεια της λιτανείας της εικόνας του Αγίου Γεωργίου, παρατήρησαν πως οι πιστοί που την περιέφεραν δυσκολεύονταν να τη σηκώσουν! «Η εικόνα του Αγίου Γεωργίου απέκτησε απότομα βάρος κατά τη διάρκεια της περιφοράς και χρειάστηκαν έξι άντρες να τη σηκώσουν και μάλιστα με πολύ κόπο. Μετά τη δέηση μπροστά σ' όλο τον κόσμο ξεκίνησε ένα παχύρρευστο δάκρυ από μύρο να τρέχει και να ευωδιάζει», είπαν κάτοικοι που παρακολουθούσαν με ιερή κατάνυξη τη λιτανεία. Αρχικά όλοι έμειναν άφωνοι στη θέα της εικόνας του Αγίου Γεωργίου να αναβλύζει μύρο και στη συνέχεια ξεκίνησαν την προσευχή δοξάζοντας τον Θεό. Το νέο μαθεύτηκε αστραπιαία και στο ναό έσπευσε ο Μητροπολίτης Ταμασσού και Ορεινής, μαζί με εμπειρογνώμονες για να αποφευχθούν σχόλια και να εξετάσουν την εικόνα. Εκ πρώτης όψεως δεν εντοπίστηκαν φυσικά αίτια για το φαινόμενο αυτό.

Ο Μητροπολίτης Ταμασσού Ησαΐας ανέφερε πως μετά το τέλος της λιτανείας, ένας από τους πιστούς διαπίστωσε πως από το χιτώνα του Αγίου ανέβλυζε ένα παχύρρευστο υγρό, το οποίο ευωδίαζε και το οποίο αναμείχθηκε με το βερνίκι της εικόνας, η οποία συντηρήθηκε πριν από 12 χρόνια! Επιβεβαίωσε, μάλιστα, πως η εν λόγω εικόνα ήταν υπερβολικά βαριά και για τη μεταφορά της χρειάστηκαν έξι άντρες, κάτι που δεν είχε γίνει ποτέ στο παρελθόν. Η εικόνα του Αγίου Γεωργίου είναι του 15ου αιώνα, ξεχωριστής αγιογραφικής αξίας και βρίσκεται στην εκκλησία της κοινότητας, η οποία είναι αφιερωμένη στον Άγιο.

Την ίδια στιγμή, άλλη μια εικόνα του Αγίου Γεωργίου, αυτή τη φορά στην πόλη της Λάρνακας, φαίνεται να αναβλύζει μύρο. Σύμφωνα με πληροφορίες, η εντοιχισμένη από το 1853/4 μ.Χ. εικόνα του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, στο Καθολικό της ομώνυμης Ιερής Μονής της Λάρνακας, στην είσοδο της πόλης, αναβλύζει μύρο. Το γεγονός αποκάλυψε ο Μητροπολίτης Κιτίου Χρυσόστομος, τελώντας τα θυρανοίξια της ανακαινισμένης Μονής του Αγίου Γεωργίου του Κοντού, με την ευκαιρία της εκ μεταθέσεως εορτής του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου.

Ο Μητροπολίτης τόνισε ότι παρατηρήθηκε έντονη ευωδία στο ναό, η οποία ήταν τόσο έντονη που αναγκάστηκαν να ανοίξουν τα παράθυρα για να συνεχιστεί η Θεία Λειτουργία. Διαπιστώθηκε, στη συνέχεια και έπειτα από έρευνα ότι η ευωδία προερχόταν από την ιστορική εικόνα και υπέδειξε τρία σημεία από τα οποία αναβλύζει το μύρο. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι εργασίες για την αναπαλαίωση και την ανακαίνιση των εσωτερικών και εξωτερικών χώρων της ιστορικής Μονής του Αγίου Γεωργίου Κοντού στη Λάρνακα κράτησαν δύο χρόνια περίπου. Στο χώρο της δημιουργήθηκε και το Πνευματικό Ορθόδοξο Κέντρο Αγίου Γεωργίου Κοντού, στο εστιατόριο του οποίου προσφέρεται καθημερινά γεύμα σε εκατοντάδες ανέργους και αστέγους της πόλης που έχουν άμεση ανάγκη.

Τι λέει ο Μητροπολίτης

Τον Αναστάντα Ιησού ευχαρίστησε ο Μητροπολίτης Ταμασσού Ησαΐας για το μήνυμα Ανάστασης και Ζωής που γέμισε με πίστη και ελπίδα το λαό της Κύπρου. Ο Σεβασμιότατος βλέποντας την εικόνα του Αγίου Γεωργίου να αναβλύζει μύρο στην κοινότητα Καμπιού Φαρμακά κατέθεσε τη δική του μαρτυρία για το περιστατικό. Έσπευσε, μάλιστα, στον ιερό ναό συνοδεία εμπειρογνωμόνων προκειμένου να εξετάσουν την εικόνα. Οι ειδικοί εκ πρώτης όψεως, όπως σημείωσαν χαρακτηριστικά, εξετάζοντας την εικόνα δεν εντόπισαν φυσικά αίτια για το φαινόμενο. «Μετά τη δέηση μπροστά σε όλο τον κόσμο ξεκίνησε ένα παχύρρευστο δάκρυ από μύρο να τρέχει και να ευωδιάζει. Ο κόσμος μόλις το αντιλήφθηκε συγκινήθηκε και προσευχόταν», υπογράμμισε ο Μητροπολίτης ερωτηθείς για το ανεξήγητο φαινόμενο της Ορθοδοξίας και κατέληξε συγκινημένος: «Λειτούργησα και ευχαρίστησα τον Αναστάντα Ιησού που επέτρεψε στον Άγιο να μας φέρει το μήνυμα της Ανάστασης και της Ζωής γεμίζοντάς μας πίστη και ελπίδα μέσα στο πλήθος των δοκιμασιών μας». 

Δημητριάδος Ιγνάτιος: Η Κύπρος αγωνίστηκε πάντοτε για την διατήρηση της κοσμοπολίτικης ταυτότητάς της


του Αριστείδη Βικέτου

 “Η Κύπρος, αποτελώντας βασικό κομμάτι του Ελληνισμού, αγωνίστηκε πάντοτε με τρόπο δυναμικό για την διατήρηση της ιδιαίτερης κοσμοπολίτικης ταυτότητάς της, δίνοντας βροντερό παρόν στους αγώνες ολάκερου του Ελληνισμού, αλλά πάντοτε με σεβασμό στην θρησκευτική ετερότητα, χωρίς σε καμιά περίπτωση να εγκαταλείπει στη λήθη τις δύσκολες ιστορικές περιπέτειές της. Αποτελώντας τόσο γεωγραφικά όσο και ιστορικά την καρδιά της Μεσογείου, καλείται και σήμερα να καταστεί η κιβωτός, όπου μέσα στο φουρτουνιασμένο πέλαγος θα διαφυλάττει και θα διασώζει πολιτισμούς και θρησκείες μακριά από φτηνούς και νεόκοπους φονταμενταλισμούς, ακρότητες ή φαινόμενα τρομοκρατίας και φανατισμού», τόνισε ο Μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού Ιγνάτιος. Σε ομιλία του στο Παραλίμνι, προσωρινή έδρα λόγω της τουρκικής κατοχής της Μητροπόλεως Κωνσταντίας – Αμμοχώστου, με θέμα : «1700 χρόνια από το διάταγμα των Μεδιολάνων. Θρησκευτική ελευθερία και ανεξιθρησκία», ο κ. Ιγνάτιος μεταξύ άλλων επεσήμανε και τα εξής: -Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα έχει μέλλον, εάν δεν δώσουν πνοή στο νέο αυτό ήθος οι ίδιοι οι πολίτες της. Το 2013, έτος αφιερωμένο στον ευρωπαίο πολίτη, μάς δίδει ακριβώς την ευκαιρία να επικεντρώσουμε την προσοχή μας στο ανθρώπινο πρόσωπο με τις ελευθερίες του και τα δικαιώματά του. -Η Μεγαλόνησος, η Κύπρος μας, υπήρξε από αρχαιοτάτων χρόνων τόσο κοιτίδα υψηλού ανθρωπιστικού πολιτισμού όσο και επίκεντρο συνάντησης διαφόρων πολιτισμών από Ανατολή και Δύση. Είχε την τύχη, λόγω της γεωγραφικής θέσης της, να διαθέτει πάντοτε μια ιδιαίτερη γεωπολιτική σημασία, που την καθιστούσε το κέντρο ποικίλων θρησκευτικών και πολιτισμικών ζυμώσεων. Δεν είναι τυχαίο ότι εδώ από πολύ ενωρίς άνθησε η χριστιανική πίστη, μάλιστα σε περιβάλλον με σημαντική διαθρησκειακή παρουσία, εμποτίζοντας την κουλτούρα και τη ζωή του γηγενούς πληθυσμού με τις αξίες και τα νάματα του Ευαγγελίου, καθιστώντας δυνατή τη συνύπαρξη, όχι πάντοτε χωρίς δυσκολίες, ορθοδόξων χριστιανών, ετερόδοξων και αλλόθρησκων. Το πλήρες κείμενο της ομιλίας του Μητροπολίτη Δημητριάδος είναι το ακόλουθο: H εορταστική ανάμνηση για τα 1700 χρόνια από το Διάταγμα των Μεδιολάνων φέρνει εκ νέου στο προσκήνιο ένα από τα πλέον κομβικά γεγονότα της παγκόσμιας ιστορίας, καθώς, το τελευταίο χρονικό διάστημα, βιώνουμε μια πολυεπίπεδη κρίση, τόσο στον τόπο μας όσο και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αξίζει να θυμηθούμε ότι, πολύ πρόσφατα, έλαβε χώρα στην γηραιά ήπειρο, και εξακολουθεί να συγκεντρώνει το ενδιαφέρον, ειδημόνων και μη, μια ιδιαίτερα σημαντική συζήτηση για την ίδια την ταυτότητα της Ευρώπης. Πρόκειται για μια συζήτηση, η οποία διαρκώς έρχεται στην επιφάνεια με ποικίλες αφορμές, όπως: το ευρω-σύνταγμα, η τρέχουσα οικονομική, αλλά και πνευματική κρίση, η έξαρση των ποικίλων φονταμενταλισμών. Το «Διάταγμα των Μεδιολάνων», κατά τη γνώμη μας, δεν μπορεί παρά να βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της συζήτησης, διότι συνδυάζει τον όλο προβληματισμό με την πολύτιμη παρακαταθήκη της θρησκευτικής ελευθερίας και ανεξιθρησκίας. Αυτά τα δυο αγαθά, παρά τους αιώνες που έχουν παρέλθει και τα θεσπίσματα που έχουν υπάρξει προς την κατεύθυνση αυτή, δυστυχώς, δεν είναι, αλλά ούτε πρέπει να θεωρούνται ως δεδομένα. Πριν δούμε ωστόσο τι θα είχε να πει στις μέρες μας το Διάταγμα των Μεδιολάνων, κρίνουμε σκόπιμο να περιγράψουμε συνοπτικά το ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο έλαβε σάρκα και οστά. Α. Ιστορική αναδρομή Το Διάταγμα των Μεδιολάνων, ως γνωστόν, συνδέεται με την μεγάλη προσωπικότητα της βυζαντινής αλλά και της εκκλησιαστικής ιστορίας μας, τον ισαπόστολο και άγιο Μέγα Κωνσταντίνο. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος δεν γεννήθηκε χριστιανός∙ είχε, ωστόσο, από πολύ νωρίς απορρίψει την ειδωλολατρική πολυθεΐα και είχε προσχωρήσει σαφέστατα στον μονοθεϊσμό του πατέρα του, με αποτέλεσμα να βρίσκεται εγγύτερα προς την χριστιανική μονοθεϊστική πίστη. Αλλά όχι μόνον αυτό! Γεγονότα και πρόσωπα (λ.χ. το περίφημο όραμα ή η θεοσημία, παραμονές της συγκρούσεώς του με τον Μαξέντιο, ο σεβασμός προς το χριστιανικό σύμβολο και το μονόγραμμα του Χριστού, η μητέρα του, η ευσεβής αγία Ελένη κ.λπ.) φαίνεται πως τον οδήγησαν, όχι μόνον στην θετική στάση του προς τον Χριστιανισμό, αλλά και στη μεταστροφή του προς αυτόν. Με βεβαιότητα πρέπει να λεχθεί, πως επρόκειτο για μια δυναμική προσωπικότητα με ιδιαίτερη οξυδέρκεια και πολιτικό όραμα. Σύντομα κατανόησε ότι η πολιτική των διωγμών που ακολουθείτο από τους προκατόχους του Ρωμαίους αυτοκράτορες, δεν θα μπορούσε σε καμιά περίπτωση να βοηθήσει στην αποκατάσταση της ηρεμίας, της ευημερίας και προπάντων της ενότητας της αυτοκρατορίας. Ο Κωνσταντίνος, με κατάλληλη πνευματική ετοιμότητα και πολιτική ωριμότητα, θα εντοπίσει στην χριστιανική Εκκλησία τον αναγκαίο εκείνο οικουμενικό παράγοντα που θα μπορούσε, υπό προϋποθέσεις, να συμβάλει στην αναζωογόνηση, ενοποίηση και ειρήνευση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Οι αποκαλούμενες «Αποφάσεις των Μεδιολάνων» (στις αρχές του 313) θα αποτελέσουν την πρώτη θεσμική πράξη του ιδρυτή της νέας ανατολικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, η οποία θα ευνοήσει έμμεσα και άμεσα την εξάπλωση και επικράτηση της χριστιανικής θρησκείας. Πρόκειται για το περίφημο πλέον σήμερα «Διάταγμα των Μεδιολάνων», το οποίο ουσιαστικά αποτελεί την πρώτη στην παγκόσμια ιστορία οικουμενική διακήρυξη και κατοχύρωση της θρησκευτικής ανεξιθρησκίας και ακολούθως της αρχής της θρησκευτικής ελευθερίας. Επρόκειτο για μια όντως επαναστατική και θαρραλέα για την εποχή εκείνη νομοθεσία, η οποία, για πρώτη φορά, ανεγνώριζε ισότιμη αξία και ανάλογη μεταχείριση σε όλες τις θρησκευτικές παραδόσεις της αυτοκρατορίας και έμελε να οδηγήσει στη σταδιακή επικράτηση και τελικά θεσμική κατοχύρωση του Χριστιανισμού. Β) Η σημασία του Διατάγματος των Μεδιολάνων για την εποχή μας Αλλά ποια είναι η σημασία του Διατάγματος για εμάς σήμερα και γιατί εξακολουθεί να αποτελεί απαράβατο σημείο αναφοράς για τον πολιτισμένο κόσμο; Σε μια εποχή, κατά την οποία ο άνθρωπος βρίσκεται ένα βήμα πριν από τον εποικισμό πλανητών, με την τεχνολογική πρόοδο σε δυσθεώρητα ύψη, με τις αποστάσεις εκμηδενισμένες, και, γενικά, με την επιστήμη και τον πολιτισμό του σε ραγδαία εξέλιξη, οι αξίες που το «Διάταγμα των Μεδιολάνων» προβάλλει, φαίνεται ότι εξακολουθούν να παραμένουν ανεκπλήρωτος πόθος για πολλές από τις κοινωνίες μας. Πριν από δύο χρόνια, φιλοξενήσαμε στην πόλη του Βόλου ένα Διεθνές Συνέδριο, με τη συνεργασία του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών, που σκοπό είχε την ευαισθητοποίηση του ορθόδοξου, και όχι μόνο, χριστιανικού κόσμου για τα προβλήματα επιβίωσης και την καταπάτηση των θρησκευτικών ελευθεριών των χριστιανών στη Μέση Ανατολή, μια πολύπαθη περιοχή πολύ κοντά στην όμορφη Κύπρο μας. Σήμερα τα προβλήματα αυτά εξακολουθούν όχι μόνο να υφίστανται αλλά διαρκώς να διογκώνονται (αρκεί μονάχα να αναφερθεί εδώ το πρόσφατο γεγονός της απαγωγής των δύο Μητροπολιτών) οδηγώντας, ούτε λίγο ούτε πολύ, στον ξεριζωμό των χριστιανών από τις πατρογονικές εστίες τους και στη συρρίκνωση της παρουσίας των χριστιανών στην περιοχή. Τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα τη στιγμή αυτή στην Μ. Ανατολή δεν είναι παρά ένα μικρό δείγμα της σημασίας που εξακολουθούν να έχουν στις μέρες μας οι αξίες που το «Διάταγμα των Μεδιολάνων» προβάλλει. Δεν πρόκειται μόνον για θρησκευτικό θέμα, αλλά ευρύτερα πολιτισμικό. Η χριστιανική θρησκεία, άλλωστε, δεν αποτελεί σε καμιά περίπτωση μια απόκοσμη κατάσταση. Αντίθετα, σαρκώνεται στον εκάστοτε τόπο και χρόνο, εγγεντρίζοντας τον κάθε πολιτισμό με ανώτερες πνευματικές και ηθικές αξίες, με απώτερο σκοπό την αρμονική συμβίωση ανθρώπων και λαών. Αυτό ακριβώς το ρόλο φαίνεται ότι έπαιξε το «Διάταγμα των Μεδιολάνων». Τον ίδιο ρόλο καλούνται να παίξουν και σήμερα οι αρχές και οι αξίες που το διαπότισαν. Στο θρησκευτικό καταρχάς πεδίο, σε όλον τον κόσμο, ακόμη και σε κοσμικές δημοκρατίες εκτός Ευρώπης, που έχουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θεσμοθετήσει την ανεξιθρησκία και την θρησκευτική ελευθερία, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις, όπου η θρησκευτική ετερότητα αντιμετωπίζεται με συμπεριφορές καχυποψίας, ακόμη και ωμής βίας. Ακόμη και στον Δυτικό κόσμο, ο οποίος αναμφίβολα έχει διαποτιστεί από την Χριστιανική διδασκαλία, και όπου ο θρησκευτικός αυτοπροσδιορισμός εκλαμβάνεται ως απαράβατο στοιχείο της σύγχρονης φιλελεύθερης δημοκρατίας, εμφανίζονται, όχι σπάνια, φαινόμενα, που απειλούν με ένα δήθεν χριστιανικό μανδύα τον ίδιο τον πυρήνα της χριστιανικής πίστης που δεν είναι άλλος από την «καινή εντολή» της αγάπης προς τον πλησίον. Σε κάθε περίπτωση, το πρόσχημα ή και η αληθινή αιτία είναι η ίδια: Ο υποτιθέμενος κίνδυνος για την εσωτερική ομοιογένεια και ενότητα του κράτους. Αντί, δηλαδή, να βρίσκει εφαρμογή, αυτό που το Διάταγμα των Μεδιολάνων προβάλλει, δηλαδή τον σεβασμό στην θρησκευτική ετερότητα και την διαφορά ως παράγοντα υγιούς κοινωνίας που εγγυάται την ενότητα, υπερτερεί ο φόβος απέναντι στο διαφορετικό, που μέσα από περιορισμούς , αλλά και κάθε είδους βία, επιτυγχάνει ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα: Διαίρεση αντί ομοιογένειας, διάσπαση αντί ενίσχυσης της εθνικής, θρησκευτικής και πολιτιστικής ταυτότητας του λαού, μίσος, αντί της καταλλαγής, καταστάσεις, που οδηγούν σε κοινωνικές, αλλά και εθνικές συγκρούσεις, με φανερή ή συγκεκαλυμμένη αιτία τις θρησκευτικές πεποιθήσεις. Επομένως, το «Διάταγμα των Μεδιολάνων», καθιερώνοντας την ανεξιθρησκία, έρχεται με άκρως επίκαιρο τρόπο να καθιερώσει αυτό που σήμερα αποκαλείται από τους ειδικούς πολιτειολόγους ως «δημόσιος χώρος», όπου όλες οι θρησκευτικές παραδόσεις καλούνται να προβάλλουν με τη χρήση της πειθούς και χωρίς φόβο και πάθος την σωτηριολογική πρότασή τους, περιμένοντας την κρίση της ιστορίας. Στο πλαίσιο αυτό, ιδιαίτερα ο χριστιανός, βιώνοντας προκαταβολικά στην ιστορία μέσω της θείας Ευχαριστίας την Βασιλεία του Θεού στα έσχατα, ως κοινωνία μοναδικών και ανεκτίμητων προσώπων, καλείται να σεβαστεί έμπρακτα, ως κόρην οφθαλμού, το ουσιώδες συστατικό αυτής της μοναδικότητας και ακεραιότητας του κάθε ανθρώπινου προσώπου. Αυτό που το «Διάταγμα των Μεδιολάνων» κάλεσε τους πολίτες της τότε Ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας να σεβαστούν, δηλαδή την θρησκευτική αυτονομία του πολίτη, με άλλα λόγια την προσωπική ελευθερία του, η Εκκλησία μας το αντιλαμβάνεται ως συστατικό στοιχείο της ανθρώπινης υπάρξεως, ανεξίτηλο σημάδι της κατ’ εικόνα δημιουργίας του, το οποίο μεταφράζεται στις μέρες μας ως το απαράβατο ανθρώπινο δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας. Ωστόσο, όπως είπαμε, η σημασία του Διατάγματος δεν περιορίζεται μονάχα στο θρησκευτικό χώρο. Αποτελεί και πολιτισμικό κεκτημένο, χαρακτηριστικό δείγμα της στενής σχέσης θρησκείας και ιδιαίτερα της Χριστιανικής πίστης, με τον ανθρώπινο πολιτισμό. Αν και η Ευρώπη, στο όνομα μιας υποτιθέμενης εξέλιξης, αισθάνεται αμήχανη να διακηρύξει την Χριστιανική της ταυτότητα στο σύνταγμά της, οι αξίες της χριστιανικής πίστης, ως οι αρχές του κοσμοσωτηρίου ευαγγελίου της, αναδεικνύονται περίτρανα στους θεσμούς και τα νομοθετήματά της, έστω και αν εκλαμβάνονται συχνά ως αποκλειστική έκφραση του πνεύματος του κοσμικού κράτους. Στην προοπτική αυτή, μπορεί οι αρχές που εμπνέει το «Διάταγμα των Μεδιολάνων» να θεωρούνται κεκτημένα δικαιώματα του δυτικού νεωτερικού ανθρώπου, όπως επίσης και χαρακτηριστικά γνωρίσματα των, δυτικοευρωπαϊκού τύπου, δημοκρατικών πολιτευμάτων, είναι όμως η δύναμη που το δημιούργησε, η Χριστιανική πίστη, που, όπως συνέβη στο παρελθόν, θα συμβάλει και σήμερα στην καλλιέργεια ενός πολιτισμού, ο οποίος μπορεί πράγματι να συμβάλει στην αυθεντική πρόοδο και στον εκπολιτισμό του ανθρώπου σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Ζούμε σε εποχές, στις οποίες υποτίθεται πως οι ανθρώπινες κοινωνίες χειραφετήθηκαν από θρησκευτικές δοξασίες και έθεσαν ως μοναδικό γνώμονα των επιλογών τους τη λογική. Κι όμως, η παγκόσμια ιστορία μάς έχει διδάξει ότι ο άνθρωπος πολύ συχνά, ούτε λειτουργεί, ούτε πολιτεύεται με βάση τη λογική. Άλλες πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης, όπου φωλιάζουν κατώτερα ένστικτα και πάθη, επιβάλλουν μια άλλη λογική, εκείνην της δύναμης, της επιβολής και του καταναγκασμού. Η Χριστιανική πίστη είχε πάντα ενώπιόν της τον όλον άνθρωπο και η ανακαινιστική της προσπάθεια είχε αυτή την ολότητα ως αποδέκτη. Επομένως, αυτό που απαιτείται στις μέρες μας δεν είναι η θεωρητική προάσπιση και διακήρυξη κάποιων κανόνων ηθικής ως πρόσταγμα της κοινής λογικής, που να καλεί τους ανθρώπους να σεβαστούν τον διαφορετικό, είτε ως προς τη φυλή, είτε ως προς την θρησκεία. Αυτό που έχει ανάγκη η εποχή μας και ο λαός μας είναι ένα νέο ήθος, με αφετηρία τις αξίες που βρίσκονται στο «Διάταγμα των Μεδιολάνων» και οι οποίες αναδεικνύουν την προτεραιότητα του ανθρώπινου προσώπου και της ελευθερίας του έναντι κάθε ιδεολογικής ή τεχνοκρατικής θεώρησης της ζωής. Και αυτό το νέο ήθος αποτελεί καρπό συνειδητής και βιωμένης Χριστιανικής πνευματικότητας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα έχει μέλλον, εάν δεν δώσουν πνοή στο νέο αυτό ήθος οι ίδιοι οι πολίτες της. Το 2013, έτος αφιερωμένο στον ευρωπαίο πολίτη, μάς δίδει ακριβώς την ευκαιρία να επικεντρώσουμε την προσοχή μας στο ανθρώπινο πρόσωπο με τις ελευθερίες του και τα δικαιώματά του, όπως και τις ευθύνες που έχουμε απέναντι στην δημοκρατία, την κοινωνία μας και τη ζωή μας ως κοινότητα των λαών εντός της Ευρώπης. Αυτή είναι η εμπειρία της ίδιας της Εκκλησίας, η οποία καλεί και εύχεται υπέρ της «των πάντων ενότητος». Αυτή είναι και η μαρτυρία της ίδιας της Ευρώπης. Όταν μιλούμε, λοιπόν, για προτροπές προβληματισμού, μιλούμε για ένα πολιτισμό ήθους και ύφους στην Ευρώπη. Όταν κάνουμε αναφορά στην χριστιανική παράδοση της Ευρώπης, σημαίνει ότι το να είναι κανείς πολίτης θεωρεί την respuplica, δηλαδή το κράτος και την κοινότητα, ως ένα κοινωνικό αγαθό το οποίο θα πρέπει όλοι μας να το προστατέψουμε. Η αξία του ανθρωπίνου προσώπου δεν ταυτίζεται με τις οικονομικές αξίες του αγοραστή, του καταναλωτή ή του πελάτη! Απέναντι στη σημερινή κρίση έχουμε ανάγκη από πολίτες, οι οποίοι γνωρίζουν την ευθύνη τους και δρουν ως υπεύθυνα άτομα, για να διατηρήσουν την κοινωνική συνοχή μέσα από τις αξίες που οικοδόμησαν όλες τις δημοκρατικές κοινωνίες στην Ευρώπη. Η συνύπαρξη, λοιπόν, των πολιτισμών και των φιλοσοφικών απόψεων επιβάλλει την ανεξιθρησκία, την ανοχή και το ανοικτό πνεύμα, πράγμα που δεν σημαίνει την απόρριψη των κοσμικών παραδόσεων και των επιρροών που έχουν σημαδέψει την εξέλιξη της δυτικής κοινωνίας μας. Ο γνήσιος εμπλουτισμός που μπορεί να προκύψει από την επικοινωνία μεταξύ των πολιτισμών δεν θα υπάρξει παρά μόνον όταν, μέσα από τον διάλογο, ο κάθε πολιτισμός θα διατηρήσει την ιδιομορφία του και την ταυτότητά του. Η απόσυρση της θρησκείας στην ιδιωτική σφαίρα σημαίνει κίνδυνο για την κοινωνική συνοχή αλλά και αποκοπή της κοσμικής κοινωνίας από σημαντικές πηγές δημιουργίας νοήματος και ταυτότητας. Η θρησκεία θα συνεχίσει να βρίσκεται στον πυρήνα τον εξελίξεων παγκοσμίως. Και σε αυτόν τον διαθρησκειακό διάλογο, που τελικώς αποβαίνει πολιτικός και πολιτισμικός συνάμα, η συνειδητή και βιωμένη χριστιανική πίστη έχει να συμβάλει τα μέγιστα, μέσω των θησαυρών της πνευματικότητας και της παράδοσής της. Το 2013 είναι έτος Μνήμης του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ’, στα πλαίσια της συμπλήρωσης 100 χρόνων από τη γέννηση του αείμνηστου Εθνάρχη και πρώτου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η ζωή και το έργο του, που επιτέλεσε σε εθνικό και διεθνές επίπεδο ο Εθνάρχης Μακάριος Γ’, με την προάσπιση των οικουμενικών αξιών και πανανθρώπινων ιδανικών της ελευθερίας, της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά και της ειρηνικής συνύπαρξης των λαών ανεξαρτήτως εθνικότητας, χρώματος, φυλής ή θρησκείας., είναι και πάλι ζητούμενο στην Ευρώπη. .Η Μεγαλόνησος, η Κύπρος μας, υπήρξε από αρχαιοτάτων χρόνων τόσο κοιτίδα υψηλού ανθρωπιστικού πολιτισμού όσο και επίκεντρο συνάντησης διαφόρων πολιτισμών από Ανατολή και Δύση. Είχε την τύχη, λόγω της γεωγραφικής θέσης της, να διαθέτει πάντοτε μια ιδιαίτερη γεωπολιτική σημασία, που την καθιστούσε το κέντρο ποικίλων θρησκευτικών και πολιτισμικών ζυμώσεων. Δεν είναι τυχαίο ότι εδώ από πολύ ενωρίς άνθησε η χριστιανική πίστη, μάλιστα σε περιβάλλον με σημαντική διαθρησκειακή παρουσία, εμποτίζοντας την κουλτούρα και τη ζωή του γηγενούς πληθυσμού με τις αξίες και τα νάματα του Ευαγγελίου, καθιστώντας δυνατή τη συνύπαρξη, όχι πάντοτε χωρίς δυσκολίες, ορθοδόξων χριστιανών, ετερόδοξων και αλλόθρησκων. Η Κύπρος, αποτελώντας βασικό κομμάτι του Ελληνισμού, αγωνίστηκε πάντοτε με τρόπο δυναμικό για την διατήρηση της ιδιαίτερης κοσμοπολίτικης ταυτότητάς της, δίνοντας βροντερό παρόν στους αγώνες ολάκερου του Ελληνισμού, αλλά πάντοτε με σεβασμό στην θρησκευτική ετερότητα, χωρίς σε καμιά περίπτωση να εγκαταλείπει στη λήθη τις δύσκολες ιστορικές περιπέτειές της. Αποτελώντας τόσο γεωγραφικά όσο και ιστορικά την καρδιά της Μεσογείου, καλείται και σήμερα να καταστεί η κιβωτός, όπου μέσα στο φουρτουνιασμένο πέλαγος θα διαφυλάττει και θα διασώζει πολιτισμούς και θρησκείες μακριά από φτηνούς και νεόκοπους φονταμενταλισμούς, ακρότητες ή φαινόμενα τρομοκρατίας και φανατισμού. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο, επομένως, που η Μητρόπολη Κωνσταντίας, μια από τις ιστορικές μητροπόλεις της εθναρχικής Εκκλησίας της Κύπρου, ανέλαβε την πρωτοβουλία για τον εορτασμό των 1700 χρόνων από το «Διάταγμα των Μεδιολάνων», μια στιγμή κομβική για την παγκόσμια ιστορία, που θα εξακολουθεί, ως ορόσημο, να φωτίζει τους ανθρώπους και τους πολιτισμούς του παρόντος και του μέλλοντος. Σας ευχαριστώ!

Μόρφου Νεόφυτος: Eίδαμε με πικρία τους Ευρωπαίους εταίρους μας...να ασκούν μία επιλεκτική δικαιοσύνη



Λευκωσία του Αριστείδη Βικέτου
Πρέπει να αντιληφθούμε ότι  η σημερινή πολιτικο-οικονομική και εθνική μας κρίση είναι αποτέλεσμα της  μακρόχρονης πνευματικής μας κρίσης, επισημαίνει ο Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος σε εγκύκλιο του, η οποία αναγνώστηκε σήμερα Κυριακή των Βαϊων σε όλους τους ναούς της επαρχίας του , που βρίσκονται στο ελεύθερο τμήμα της Κύπρου.
Καλούμαστε σ᾽ αυτές τις δύσκολες συνθήκες  να προσπέσουμε στον ελεήμονα Θεό μας με πίστη, ελπίδα, αλλά και  μετάνοια, γνήσια μετάνοια, υπέδειξε . Επίσης επεσήμανε ότι πρέπει «να διαφυλάξουμε την εσωτερική μας γαλήνη, μετανοώντας καθημερινά για  τα προσωπικά μας λάθη και  έχοντας τακτική επαφή με τα Μυστήρια της Εκκλησίας μας, γιατί μόνο έτσι θα  έχουμε φωτισμό, για να λαμβάνουμε τις σωστές αποφάσεις, χωρίς πανικό».
Το πλήρες κείμενο της εγκυκλίου του Μητροπολίτη Μόρφου είναι το ακόλουθο:
Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,
Κατέστη πρόσφατα αρκετά εμφανές, ότι έχουμε ήδη εισέλθει, ασφαλώς κατά παραχώρηση Θεού, σε μια εποχή, κατά την οποία επιχειρείται από τα μεγάλα κράτη και τους ισχυρούς της γης, να θέσουν υπό τον έλεγχό τους τα μικρά και αδύναμα κράτη, αλλά και τα νοικοκυριά των ανθρώπων. Στην περίπτωση της Κύπρου, είδαμε με πικρία τους Ευρωπαίους εταίρους μας, εκμεταλλευόμενους τα δικά μας λάθη και τις δικές μας παραλείψεις, να ασκούν μία επιλεκτική δικαιοσύνη και να επιβάλλουν δυσβάστακτα οικονομικά μέτρα εις βάρος του λαού μας. Πρέπει, όμως, να γνωρίζουν οι μεγάλοι του κόσμου, ότι η αδικία και η εκμετάλλευση των λαών δεν είναι έργο θεάρεστο και κάποια στιγμή θα κριθούν αυστηρά, όχι από τους φτωχούς και ταπεινούς της γης, αλλά από τον δικαοκρίτη Θεό, όπως λέει και ένας στίχος του προφήτη Ησαΐα : «Πρόσθες αυτοίς κακά, Κύριε, πρόσθες αυτοίς κακά τοις ενδόξοις της γης».
Είμαστε, λοιπόν, όλοι μάρτυρες των ποικίλων δυσχερειών, που επέφερε στην κοινωνία μας η οικονομική κρίση, που πλήττει από καιρό και τον τόπο μας, και μάλιστα κατά τον τελευταίο μήνα. Οι ανάγκες, που προέκυψαν και συνεχώς προκύπτουν, πολλές, και αποτελούν πρόκληση και πρόσκληση για εκδήλωση έμπρακτης φιλανθρωπίας και αγάπης. Καλούμαστε, όσοι έχουμε τη δυνατότητα, να τείνουμε «χείρα βοηθείας» στους εμπερίστατους συναθρώπους μας.
Η καθ᾽ ημάς Ιερά Μητρόπολη Μόρφου έχει ήδη αναλάβει, στο μέτρο των δυνατοτήτων της και σε συνεργασία με άλλους φορείς, την πρωτοβουλία κάλυψης επειγουσών αναγκών πτωχών αδελφών μας σε είδη διατροφής, έχοντας οργανώσει κατάλληλα κέντρα συλλογής και παροχής των εν λόγω ειδών. Τα Κέντρα αυτά είναι, για μεν την περιοχή Ορεινής-Σολέας Μαραθάσας το Πολυδύναμο Κέντρο «Η Σολέα» στην Ευρύχου, για δε την περιοχή Πεδινής τα Γραφεία της Μητροπόλεώς μας στην Περιστερώνα.
Στα πλαίσια αυτής της φιλανθρωπικής μας προσπάθειας και ενόψει της επεικείμενης εορτής του Πάσχα, στον Ναό της κάθε Κοινότητας της Μητροπόλεώς μας και καθ᾽ όλη τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδος, θα γίνεται συλλογή τροφίμων και ειδών οικιακής χρήσης.
Όσοι επιθυμούν να συμμετάσχουν στην προσφορά τροφίμων και ειδών οικιακής χρήσης, μπορούν να προσφέρουν: Τρόφιμα μακράς διαρκείας (όσπρια, ζυμαρικά, αλεύρι, ζάχαρη, καφέ, ελαιόλαδο, φυστικέλαιο, ρύζι, κονσέρβες, μπισκότα, σιτάρι, πληγούρι, παιδικές τροφές), καθώς και είδη καθαριότητος, υγρό πιάτων και σκόνες πλυσίματος ρούχων.
Σας καλούμε πατρικώς, όπως έλθετε συναρωγοί στην ταπεινή μας αυτή προσπάθεια, όπως ο καθένας προαιρείται. Και να έχουμε κατά νουν, ότι η φιλανθρωπία δεν είναι καθήκον μόνο του κράτους, αλλά και του καθενός από εμάς, γιατί μόνοι μας δεν υπάρχουμε. Κι᾽ ακόμη, να έχουμε υπόψη την υπόσχεση του Κυρίου, «δανείζει Θεόν ο ελεών πτωχόν, κατά δε το δόμα αυτού ανταποδώσει αυτώ» (Παροιμ.19,17).
Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,
Πρέπει να αντιληφθούμε, ότι η σημερινή πολιτικο-οικονομική και εθνική μας κρίση είναι αποτέλεσμα της μακρόχρονης πνευματικής μας κρίσης. Εμείς καλούμαστε σ᾽ αυτές τις δύσκολες συνθήκες, να προσπέσουμε στον ελεήμονα Θεό μας με πίστη, ελπίδα, αλλά και μετάνοια, γνήσια μετάνοια. Να διαφυλάξουμε την εσωτερική μας γαλήνη, μετανοώντας καθημερινά για τα προσωπικά μας λάθη και έχοντας τακτική επαφή με τα Μυστήρια της Εκκλησίας μας, γιατί μόνο έτσι θα έχουμε φωτισμό, για να λαμβάνουμε τις σωστές αποφάσεις, χωρίς πανικό. Και, κατά την αψευδή του Κυρίου επαγγελία, που είπε, «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού, και ταύτα πάντα (τα απαραίτητα για την επί γης ευημερία μας) προστεθήσεται υμίν», να είμαστε βέβαιοι, πως δεν θα μας παραβλέψει η αγαθότητά Του.
Ευελπιστούντες στην φιλάνθρωπη και στον Θεό ευάρεστη προαίρεσή σας, και ευχόμενοι κάθε ευλογία παρά του Ελεήμονος Θεού στην ζωή σας, διατελούμε,
Μετά πολλών ευχών και της εν Χριστώ αγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ο ΜΟΡΦΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΣ

Πέμπτη 11 Απριλίου 2013

Νεαπόλεως Βαρνάβας : «Προσδοκούμε την Ανάσταση, γι΄αυτό δεν φοβόμαστε», του Αριστείδη Βικέτου



Την ευλογία του τεμαχίου του Τιμίου Ξύλου, το οποίο φυλάσσεται στην Ιερά Μητρόπολη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως στην Θεσσαλονίκη έλαβε το ποίμνιο της Ιεράς Μητρόπολης Τριμυθούντος και άλλοι ευσεβείς χριστιανοί από διάφορά μέρη της Κύπρου, που πήγαν να προσκηνύσουν στον ιερό ναό Αγίου Επιφανίου στα Λύμπια (αρχαίο Ιδάλιο) στο δρόμο μεταξύ Λευκωσίας και Λάρνακας.
Ο Δήμος Ιδαλίου βρίσκεται πολύ κοντά στην γραμμή κατάπαυσης του πυρός και στο λόφο του ο τουρκικός στρατός έχει μετατρέψει σε φυλάκιο το εκκλησάκι του Τιμίου Σταυρού.
Το τεμάχιο του Τιμίου Ξύλου μετέφερε στην Κύπρο ο μητροπολίτης Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως Βαρνάβας, μαζί με κληρικούς της Επισκοπής του.
Σήμερα, Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, ο κ. Βαρνάβας τέλεσε την Θεία Λειτουργία στον ιερό ναό του Αγίου Επιφανίου. Σε κατανυκτική ατμόσφαιρα και εν μέσω πλήθους πιστών ο μητροπολίτης Βαρνάβας λιτάνευσε το τεμάχιο του Τιμίου Ξύλου, το οποίο είναι από τα Ιεροσόλυμα και βρίσκεται σε ειδική θήκη σε σχήμα Ιερού Ευαγγελίου, ενώ ένας από τους ιερείς έφερε επί της κεφαλής του δίσκο με άνθη και τον Τίμιο Σταυρό.
Στο κήρυγμα του ο κ. Βαρνάβας τόνισε ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η Εκκλησία του Σταυρού και της Αναστάσεως. Αναφέρθηκε στην δύναμη , που δίνει ο Σταυρός του Χριστού στην ζωή των ανθρώπων. Επίσης, μίλησε για τις δύσκολες ώρες, που περνούν , λόγω της οικονομικής κρίσης , Ελλάδα και Κύπρος και τόνισε μεταξύ άλλων :
«Η σωτηρία δεν είναι ιδιωτική υπόθεση , ο καθένας εγωϊστικά με αλαζονεία και έπαρση βεβαίωνε την σωτηρία του. Έτσι, η αμαρτία μας εκδικείται και διαπιστώνουμε ότι τελικά δεν καταφέραμε τίποτε,  γιατί χωρίς σταυρό, χωρίς γολγοθά , που σημαίνει απόλυτη αγάπη και απόλυτη ταπείνωση,  κανείς δεν καταφέρνει τίποτα. Όσοι κάναμε επενδύσεις στον εαυτό μας , δεν καταφέραμε τίποτε. Η καλύτερη επένδυση, αυτή που δεν κινδυνεύει από καμία κατάρρευση, είναι η επένδυση της αγάπης,  της ταπείνωσης και του σταυρού. Η Εκκλησία κράτησε αυτή την αλήθεια σφιχτά στην καρδιά της και τον Σταυρό του Χριστού τον τοποθέτησε στην κόγχη του ιερού και στο τέλος του τέμπλου  για να ξέρουμε προς τα που να βαδίζουμε . Όσοι προετοίμασαν την σταύρωση αυτού του λαού (σ.σ: του κυπριακού)  να ξέρουν ότι ο Σταυρός είναι η δόξα μας είναι η Ανάσταση μας. Αυτοί, που προετοίμασαν τον τάφο αυτού του λαού να ξέρουν ότι ο τάφος μας, της πασχαλιάς και της Ανάστασης την μυρωδιά θα γεμίσει. Μη φοβάστε. Φτωχοί και ανέστιοι ξανακάναμε, αλλά προσδοκούμε την Ανάσταση, γι΄αυτό δεν φοβόμαστε!»
Ιδιαίτερα , συγκίνησε η απαγγελία του μητροπολίτη των στίχων του μεγάλου Κύπριου ποιητή Βασίλη Μιχαηλίδη από το ποίημα του «9η Ιουλίου , 1821»:
«Η Ρωμιοσύνη έν’ φυλή συνόκαιρη του κόσμου,
κανένας δεν εβρέθηκεν για να την-ι ’ξηλείψει,
κανένας, γιατί σκέπει την ’που τ’ άψη ο Θεός μου.
Η Ρωμιοσύνη έν’ να χαθεί, όντας ο κόσμος λείψει!»
Ο Μικρασιατικής καταγωγής Μητροπολίτης Βαρνάβας , μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, για την πνευματική σχέση Μικράς Ασίας - Κύπρου επεσήμανε:
«Η Κύπρος ένα ελληνικό κομμάτι γης πανάρχαιο απέναντι από την καθ' ημάς Ανατολή , την Μικρά Ασία , την γη της Ιωνίας , των πατέρων μας και των Αγίων μας , δέχεται την ευλογία του Χριστιανισμού, του Ευαγγελίου και της κοινότητας των Ιεροσολύμων» .
Στην ερώτησή μας, πως αισθάνεται ένας Μικρασιάτης στην Κύπρο, ο κ. Βαρνάβας απάντησε:
«Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές και ώρες, που περνά ο Ελληνισμός από το ένα άκρο μέχρι το άλλο πρέπει να γίνουμε πιο ταπεινοί και σοφοί». Εμείς, είπε, που ζήσαμε την προσφυγιά στο πετσί μας , που ανέστη γυμνή με τις εικόνες των Αγίων και τα Άγια λείψανα στα χέρια περπατήσαμε πάνω στα αγκάθια της προδοσίας και φθάσαμε πριν 90 χρόνια στην Μητροπολιτική Ελλάδα , κατανοούμε τι θα πει προσφυγιά . «Η Κύπρος ζει αυτό το μαρτύριο από το '74, ένα κομμάτι της είναι υπό κατοχή με την ανοχή όλων και τώρα οι Κύπριοι αδελφοί υποφέρουν και πάλι. Ο Σταυρός μας και ο πόνος μας είναι ταυτόχρονα και η Ανάστασή μας. Θα τον σηκώσουμε τον Σταυρό μέχρι το τέλος και θα ζήσουμε όλοι μαζί την Ανάσταση μας», τόνισε ο Μητροπολίτης Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως Βαρνάβας.
Το απόγευμα της Κυριακής ο Μητροπολίτης Βαρνάβας επισκέφτηκε την Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Ορούντας , της οποίας η ηγουμένη Ιουστίνη είναι θυγατέρα του π. Πολύβιου Παπαπολυβίου που για χρόνια πρόσφερε τις υπηρεσίες του ως εφημέριος και πνευματικός στην Μητρόπολη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως. Στην Μονή του Αγίου Νικολάου ο κ. Βαρνάβας συναντήθηκε σε εγκάρδιο και αδελφικό κλίμα με τον οικείο Μητροπολίτη Μόρου Νεόφυτο.
Φωτογραφίες 
- Στο λόφο του Δήμου Ιδαλίου (Λύμπια) ο τουρκικός στρατός έχει μετατρέψει σε φυλάκιο το εκκλησάκι του Τιμίου Σταυρού
- Ο Μητροπολίτης Νεαπόλεως - Σταυρουπόλεως Βαρνάβας λιτανεύει το τεμάχιο του Τιμίου Ξύλου
- Με το τεμάχιο του Τιμίου Ξύλουο Μητροπολίτης εκφωνεί " Σοφία Ορθοί"
- Το Τεμάχιο του Τιμίου Ξύλου
- Ο εφημέριος του ναού του Αγίου Επιφανίου πρόσφερε στον Μητροπολίτη Βαρνάβα επιτραχήλιο και ωμοφόριο
- Με τον Μόρφου Νεόφυτο και την ηγουμένη Ιουστίνη στην Μονή Αγίου Νικολάου Ορούντας

Archbishop Demetrios in Aid of Cyprus



Archbishop of America Demetrios has called a meeting of leading Greek Americans and Cypriot American organizations to discuss the situation in Cyprus and share ideas in order to find ways to help the Cypriot people. The meeting will be held on April 3, at the headquarters of the Greek Orthodox Archdiocese of America.
Among those attending are prominent members of the Greek-American Community, such as the Vice Chairman of the Archdiocesan Council Michael Jaharis, businessman George Tsunis, etc.
Cypriot Minister of Foreign Affairs Ioannis Kasoulides is also expected to address the attendees by teleconference and inform them of the latest developments, highlighting the country’s needs and briefing them on the solidarity fund which the House of Representatives has decided to set up.
One of the many proposals to be raised, is the coordination of efforts made by various Cypriot-American and other organizations to pledge funds to various crisis-stricken philanthropic and non-profit Cypriot organizations.
Archbishop Demetrios of America has spoken on the phone with the President of the Republic of Cyprus Nicos Anastasiades and strongly expressed the support and solidarity of the Diaspora during these very hard economic times Cyprus is going through. On his side, President Anastasiades stressed that even though the crisis is tragic, Cyprus will fight and overcome the difficulties and thanked the Archbishop and the Diaspora for the expressions of solidarity, Greek News reports.